Fernandel

Wikipedia, Entziklopedia askea
Fernandel

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakFernand Joseph Désiré Contandin
Jaiotza5th arrondissement of Marseille (en) Itzuli eta Marseilla1903ko maiatzaren 8a
Herrialdea Frantzia
BizilekuaParisko 9. barrutia
Parisko 16. barrutia
Carry-le-Rouet
12th arrondissement of Marseille (en) Itzuli
HeriotzaParisko 16. barrutia eta Paris1971ko otsailaren 26a (67 urte)
Hobiratze lekuaPassy hilerria
Grave of Fernandel (en) Itzuli
Heriotza moduaberezko heriotza: birikako minbizia
Familia
Ezkontidea(k)Henriette-Félicie Manse (en) Itzuli  (1925eko apirilaren 4a -
Seme-alabak
Anai-arrebak
Familia
Hezkuntza
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakkomediantea, abeslaria, antzerki aktorea, zinema aktorea, errealizadorea, film-zuzendaria, telebista-aktorea eta aktorea
Enplegatzailea(k)Q99194988 Itzuli
Banque nationale de crédit (en) Itzuli
Jasotako sariak
Kidetza93e régiment d'artillerie de montagne (en) Itzuli
Izengoitia(k)Fernandel
Musika instrumentuaahotsa
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioakatolizismoa

fernandel.online.fr
IMDB: nm0272794 Allocine: 6290 Rottentomatoes: celebrity/1005051-fernandel Allmovie: p23144
Spotify: 0H7kQmHnDWX4a2AYOKb6rN iTunes: 14539257 Last fm: Fernandel Musicbrainz: 0bce7eda-e55b-4176-aa1f-b8d2ca447a17 Discogs: 166534 Allmusic: mn0000138937 Find a Grave: 7144 Deezer: 54299 Edit the value on Wikidata

Fernandel —jaiotza-izena: Fernand Joseph Desiré Contandin— (Marseilla, Frantzia, 1903ko maiatzaren 8a - Paris, Frantzia, 1971ko otsailaren 26a) aktorea izan zen[1]. Opereta eta komedia aktore gisa hasi zen, baina zineman izan zuen osperik handiena. Filmetan, inozo, xamur, eratsu eta umoretsu agertzen da beti Fernandel. M. Pagnolen filmetan gailendu zen batik bat (Angèle, 1934; Regain, 1937; Schpountz, 1938; La fille du puisatier, 1940, eta Don Camilo film-saila).

Bere izen artistikoa, Fernandel, omen zetorkion amaginarrebak «hor dator Fernand d'elle» (hau da, hor dator alabaren Fernand) zioelako. Hala ere, esan ohi da bertsio hori ez dela egiazkoa[2][3].

Birikako minbiziak jota hil zen.

Bizitza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Marseillan jaio zen guraso italiarrengandik (Dioniso Coutadin eta Desirea Bedouina). Italian oso zabalduta dagoen iruzkin baten arabera, Fernandel Perosan jaio zen (Piemonteko herria, gurasoen bizilekua), eta, egun gutxira, Frantziara eraman zuten, jaiotzagatik nazionalitate frantsesa eduki ahal izateko[4].​ Fernandelek txikitatik Piemonteko hizkuntza hitz egiten zuen, ama-hizkuntza gisa, eta bost urte egin ondoren hasi zen frantsesez ondo hitz egiten, eskolara joaten hasi zenean.

Gaztetan hasi zen lanean aktore gisa, Frantzia hegoaldeko bariete agertokietan eta I. Mundu Gerrako zaurituen aurrean kantatzen anaiarekin. Handik gutxira, 1928an, Marseillako Odeoi antzokian arrakasta handia izan ondoren, Parisa joan zen. Han, Sacha Guitry aktore eta dramaturgoak aurkitu zuen zinemarako.

Oso ezaguna zen bere zaldi-itxurako aurpegiarengatik[5].

Benetako aukera Isidororekin iritsi zitzaion, herriko ergela interpretatzen baitzuen. Baina nazioarteko ospea lortu zuen Giovanni Guareschiren izen bereko liburu-sagako ''Don Camillo'' protagonistaren papera bete zuenean. Don Camillo herriko apaiza zen, eta, etengabe, Pepon (Peppone) alkate komunistarekin liskarrean zebilen[6].

Fernandelek arrakasta izan zuen 1930etik 1971n Parisen hil zen arte. Garai horretan, ehun film baino gehiago egin zituen, eta Frantziako komiko ezagun eta maiteenetako bat izan zen. Italian ere oso ospetsua zen.

Fernandelen hilobia, Passy hilerria (París).

Ondorengoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Fernandelek eta bere emazteak hiru seme-alaba izan zituzten:

  • Josette, 1926ko apirilaren 19an jaioa, eta 2017. urteko azaroaren 22an hila.
  • Janine, 1929ko apirilaren 18an jaioa, eta 2020ko urtarrilaren 4an hila.
  • Franck, 1935eko abenduaren 10ean jaioa, eta 2011ko ekainaren 8an hila.

Prentsa sentsazionalista, ospetsuen eskandaluen zalea zena, inoiz ez zuen bakar bat ere aurkitu Fernandelen bizitza pribatuan. Horietako batek, behin, haren burua gutxiesteko keinu batean, «Fernandelen emazte ezkutua» izenburua argitaratu zuen. Emakume hura Fernandelena zen, inoiz aurkeztu ez zuena[7].

Don Camillo[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1930eko hamarkadan izandako lehen arrakasten ondoren, Fernandel berriro nabarmendu zen zenbait filmekin, 1950eko hamarkadan, baina, batez ere, Don Camilloren sailarekin; Giovannino Guareschiren lanetik hartua, Italiako herri txiki bateko apaiza eta bertako alkate komunista (herriko eragina lortzearren) borroka lasai batean murgiltzen dira, eta, gerra hotzaren garai horietan, ospea sendotu zuen bere on-puska interpretaziorekin. Guztira sei film egin zituen: Don Camillo (1951) eta Julien Duvivier-en Il ritorno di don Camillo (1953), gero, beste zuzendari batzuekin, Don Camillo e l'onorevole Peppone (1955), Don Camillo monsignore... ma non troppo (1961), Il compagno don Camillo (1965) eta, azkenik, Don Camillo e i giovani d'oggi, 1970ean hasi zen filmatzen, baina ezin izan zuen osatu, hurrengo urtean minbiziaren ondorioz hil baitzen Fernandel[8].

Don Camillo (Fernandel) eta Peppone (Gino Cervi) Don Camillo monsignore filmaren eszena batean, 1961ean

Filmografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Urtea Izenburua Papera Zuzendaria Oharrak
1931 Le Blanc et le Noir Senargai birgina Marc Allégret eta Robert Florey
On purge bébé Horace Truchet Jean Renoir
Paris Béguin Ficelle Augusto Genina
Bric-à-brac et compagnie Fernand André E. Chotin
1932 Le Chant du marin Carmine Gallone
Coeur de lilas Gizon onena Anatole Litvak
Le rosier de Madame Husson Isidore Dominique Bernard-Deschamps
Vive la classe Moussin Maurice Cammage
Pas de femmes Casimir Mario Bonnard
Les Gaîtés de l'escadron Vanderague Maurice Tourneur
Un homme sans nom Julot Roger Le Bon eta Gustav Ucicky
Un beau jour de noces Gustave Dupied Maurice Cammage
Par habitude Valentin Bourgeasse Maurice Cammage
L'Ordonnance malgré lui Alfred Leveneux Maurice Cammage
1933 Le jugement de minuit Sam Hackitt Alexander Esway eta André Charlot
L'Ordonnance Étienne Viktor Tourjansky
D'amour et d'eau fraîche Eloi Félix Gandéra
Le coq du régiment Médard Maurice Cammage
Le gros lot Maurice Cammage
Ça colle Christian-Jaque
1934 La garnison amoureuse Frédéric, zaldun bat Max de Vaucorbeil
La Porteuse de pain Billenbuis René Sti
Une nuit de folies Fernand Maurice Cammage
Le train de huit heures quarante-sept Croquebol Henry Wulschleger
Les bleus de la marine Lafraise Maurice Cammage
Angèle Saturnin Marcel Pagnol
Adémaï aviateur Méchelet Jean Tarride
L'hôtel du libre échange Boulot Marc Allégret
Le cavalier Lafleur Fernand Lafleur Pierre-Jean Ducis
Le chéri de sa concierge Eugene Crochard Giuseppe Guarino
1935 Ferdinand le noceur Ferdinand Piat René Sti
Jim la houlette Moluchet André Berthomieu
1936 Les gaîtés de la finance Marivol Lambinet Jack Forrester
Un de la légion Fernand Espitalion Christian-Jacque
1937 Josette Albert Durandal aka Albertal Christian-Jacque
Francis the First Honorin Christian-Jacque
Les dégourdis de la 11ème L'ordonnance Patard Christian-Jacque
Ignace Le soldat Ignace Boitaclou Pierre Colombier
Un carnet de bal Fabien Coutissol Julien Duvivier
Les Rois du sport Fernand Pierre Colombier
Regain Urbain Gédémus Marcel Pagnol
1938 Hercule Hercule Maffre Alexander Esway
Le Schpountz Irénée Fabre, «le Schpountz» Marcel Pagnol
Barnabé Barnabé Alexander Esway
Tricoche et Cacolet Tricoche Pierre Colombier
Ernest le rebelle Ernest Pic Christian-Jaque
1939 Raphaël le tatoué Modeste Manosque, alias Raphaël Christian-Jaque
Les Cinq Sous de Lavarède Armand Lavarède Maurice Cammage
Berlingot et Compagnie François Arnaud Fernand Rivers
Fric-Frac Marcel Claude Autant-Lara eta Maurice Lehmann
1940 L'Héritier des Mondésir Bienaimé de Mondésir, Mondesirko baroia eta bere arbasoak Albert Valentin
Monsieur Hector Hector Maurice Cammage
La Fille du puisatier Félipe Rambert Marcel Pagnol
La Nuit merveilleuse Artzaia Jean-Paul Paulin
1941 L'Acrobate Ernest Sauce Jean Boyer
Le club des soupirants Antoine Valoisir Maurice Gleize
Un chapeau de paille d'Italie Fadinard Maurice Cammage
1942 Simplet Simplet Fernandel eta Carlo Rim
Les petits riens Astier Raymond Leboursier
1943 La bonne étoile Auguste Jean Boyer
Une vie de chien Gustave Bourdillon Maurice Cammage
Ne le criez pas sur les toits Vincent Fleuret Jacques Daniel-Norman
La cavalcade des heures Antonin Yvan Noé
Adrien Adrien Moulinet Fernandel
1945 Le Mystère Saint-Val Désiré detektibea, Henri Le Sec René Le Hénaff
Naïs Toine Raymond Leboursier
1946 Les gueux au paradis Pons René Le Hénaff
L'aventure de Cabassou Cabassou Gilles Grangier
Pétrus Pétrus Marc Allégret
Coeur de coq Tulipe Maurice Cloche
1948 Émile l'Africain Émile Boulard Robert Vernay
Si ça peut vous faire plaisir Martial Gonfaron Jacques Daniel-Norman
L'Armoire volante Alfred Puc Carlo Rim
1949 L'Héroïque Monsieur Boniface Boniface Maurice Labro
On demande un assassin Bob Ernst Neubach
1950 Je suis de la revue Philippe, margolari elizkoia Mario Soldati
Casimir Casimir Richard Pottier
Tu m'as sauvé la vie Fortuné Richard Sacha Guitry
Meurtres Noël Annequin Richard Pottier
Uniformes et grandes manœuvres Luc René Le Hénaff
1951 Topaze Albert Topaze Marcel Pagnol
Boniface somnambule Victor Boniface Maurice Labro
L'Auberge rouge Monka Claude Autant-Lara
Adhémar ou le Jouet de la fatalité Adhémar Pomme Fernandel
La Table-aux-Crevés Urbain Coindet Henri Verneuil
1952 Don Camillo]] Don Camillo Julien Duvivier
Coiffeur pour dames Marius, Mario deitua Jean Boyer
Le Fruit défendu Charles Pellegrin doktorea Henri Verneuil
1953 Le Boulanger de Valorgue Félicien Hébrard, okina Henri Verneuil
Carnaval Dardamelle Henri Verneuil
Il ritorno di don Camillo Don Camillo Julien Duvivier
L'Ennemi public no 1 Joe Calvet Henri Verneuil
1954 Mam'zelle Nitouche Célestin Floridor Yves Allégret
Le Mouton à cinq pattes Alain / Désiré / Étienne / Bernard / Charles / Édouard (bere aita) Henri Verneuil
Ali Baba et les Quarante Voleurs Ali Baba Jacques Becker
1955 Le Printemps, l'Automne et l'Amour Fernand 'Noël' Sarrazenoa Gilles Grangier
Don Camillo e l'onorevole Peppone Don Camillo Carmine Gallone
1956 Le Couturier de ces dames Fernand Vignard Jean Boyer
Around the World in Eighty Days kotxero bat Parisen Michael Anderson kameoa
Sous le ciel de Provence Paul Verdier Mario Soldati
Honoré de Marseille Honoré Maurice Régamey
1957 L'Homme à l'imperméable Albert Constantin Julien Duvivier
His Greatest Role François, Lucien Sénéchal Jean Boyer
Le Chômeur de Clochemerle Baptistin Lachaud, Tistin deitua Jean Boyer
1958 À Paris tous les deux Fernydel Gerd Oswald
La loi, c'est la loi Ferdinand Pastorelli Christian-Jaque
La Vie à deux Marcel Gaboufigue (Margeriteren senarra) Clément Duhour
Les Vignes du Seigneur Henri Lévrier Jean Boyer
1959 Gangster Boss Antoine Venturen Henri Verneuil
Le Confident de ces dames Giuliano Goberti Jean Boyer
La Vache et le Prisonnier Charles Bailly Henri Verneuil
1960 Croesus Jules Jean Giono
Le caïd Justin Migonet Bernard Borderie
1961 Cocagne Marc-Antoine Maurice Cloche
Il giudizio universale alarguna Vittorio De Sica
Don Camillo monsignore... ma non troppo Don Camillo Carmine Gallone
Dynamite Jack Dynamite Jack / Antoine Espérandieu Jean Bastia
1962 L'assassin est dans l'annuaire Albert Rimond Léo Joannon
Le Diable et les Dix Commandements Aita Gilbert Julien Duvivier
En avant la musique Attilio Cappelaro Giorgio Bianchi
1963 Le Voyage à Biarritz Guillaume Dodut Gilles Grangier
Blague dans le coin Jeff Burlington Maurice Labro
Le bon roi Dagobert Monsieur Pelletan / Dagobert erregea Pierre Chevalier
La Cuisine au beurre' Fernand Jouvin Gilles Grangier
1964 Relaxe-toi chérie François Faustin Jean Boyer
L'Âge ingrat Adolphe Lartigue Gilles Grangier
1965 Il compagno don Camillo Don Camillo Luigi Comencini
1966 La Bourse et la Vie Charles Migue Jean-Pierre Mocky
Le voyage du père Quantin Denys de La Patellière
1968 L'Homme à la Buick Armand Favrot Gilles Grangier
1970 Heureux qui comme Ulysse... Antonin Henri Colpi
Fernandel Jean-Pierre Mockyrekin La Bourse ou la Vie filmean (1965eko azaroan).

Jean Gabin eta Fernandel[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Arrakastaren ondorioz, gero eta handiagoak ziren diru-sarrerak kudeatu behar zituztenez, Jean Gabin eta Fernandel saiatu ziren beren aurrezkiak inflaziotik babesten. Fernandelek higiezinen sektorea aukeratu zuen. Gabinek, berriz, lursail bat erosi, eta hau esan zion: «Eraikinak zatika erortzen dira: lurra, berriz, geratu egiten da».

Adiskidetasunak eta estimu handiak elkartuta, bi aktoreek beren produkzio-etxe zinematografiko bateratua sortu zuten 1963an, Gafer etxea, izen artistikoen lehen silabekin osatutako izena. Fernandelek esan zuen: «Ondo egin genuen gure abizenen lehen silabak ez erabilita». Gabinen abizena Moncorgé zen, eta Fernandelena Contandin, hala, Moncon (nire ergela) izango zen.

Sariak eta bereizketak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 1953: Ohorezko Legioko zalduna (Marcel Pagnolek aurkeztuta)
  • 1953: Merituaren Ordena Nazionaleko zalduna
  • 1954: Urrezko lehoinabarra
  • 1960: Arteen Ordenako zalduna

Sariak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 1914: Marseillako Châtelet antzokian (gaur egungo Capitole) antolatutako Comœdia abesti-lehiaketan, bigarren gelditzen da, Larquet izeneko baten atzetik. Horri esker, Palais de Cristal kabaretean debutatu zuen.
  • 1949: Barrearen sari handia On demande un assassin obrarengatik
  • 1952: Zilarrezko Zinta film italiar batean aktore atzerritar onena izateagatik, zinema-kritikarien sindikatu italiarrak emana.
  • 1952: Aktore onenaren saria Don Camillo filmarengatik.
  • 1953: Disko Akademiaren Sari Nagusia Lettres de mon moulin-engatik
  • 1954: Belgikako aktore popularrenentzako domina (orduan, ospearen 9 Oscar Belgikako Valonian)
  • 1954: Urrezko lehoinabarra 1954ko Locarnoko Zinemaldian, Le Mouton à cinq pattes-eko sei paperengatik.
  • 1957: Cassinoko (Italia) ohorezko hiritarra
  • 1960: Europako Oscar saria ospeari
  • 1964: Georges-Courteline umorezko saria, Bourvil hartzaile kideak emana
  • 1964 : Prentsaren arteko aktorerik kolaboratzaileenarentzako Laranja Saria
  • 1964: Disko Lirikoaren Akademiako Urrezko Orfeoa, Mam'zelle Nitouche obragatik
  • 1967 (abeduaren 7an): De Gaulle jeneralaren Eliseoko Jauregirako gonbidapena jaso zuen, beste artista frantses batzuekin harrera ofizial baterako.
  • 1968: Bordeleko Ardo Kontseilu Handian sartzea
  • 1968: Disko Akademiaren sari nagusia Lettres de mon moulin-engatik
  • 1970: Claude Dauphinen Nuit du cinéma eguneko saria

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Purepeople. «Décès de Franck Fernandel : Une vie dans l'ombre gigantesque de son père...» www.purepeople.com (Noiz kontsultatua: 2024-05-05).
  2. «Welcome frenchfilmguide.com - Justhost.com» web.archive.org 2014-11-03 (Noiz kontsultatua: 2024-05-05).
  3. (Ingelesez) «The A to Z of French cinema | WorldCat.org» search.worldcat.org (Noiz kontsultatua: 2024-05-05).
  4. Corriere di Torino. «Fernandel nacque in Italia, ma la sua casa natale è un rudere: recuperiamola» (italieraz) [1]
  5. Lorcey, Jacques (1990). Fernandel (frantsesez). Editions Ramsay. p. 126. ISBN 978-2-85956-880-1. Consultado el 24 de febrero de 2021
  6. (Gaztelaniaz) «Don Camilo (1952) Película - PLAY Cine» abc 2017-03-20 (Noiz kontsultatua: 2024-05-05).
  7. (Frantsesez) olivier-rajchman. (2017-05-08). «Fernandel : découvrez l'histoire de sa "femme cachée"» Télé Star (Noiz kontsultatua: 2024-05-05).
  8. Filma oso-osorik beste aktore batzuekin filmatu zuten, Christian-Jaque zuzendariak eta Gino Cervik (Peppone) Fernandel gabe egiteari uko egin baitzioten.

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Les Merveilleuses Aventures de Fernandel, Laurel et Hardy, etc., éd. SEINE, 1946 .
  • Carlo Rim, Fernandel, coll. Masques et Visages, Calmann-Levy, 1952.
  • Jacques Lorcey,Fernandel, Anthologie du cinéma, L'Avant-scène, Paris, 1973.
  • Raymond Castans, Fernandel m'a raconté, La Table ronde, 1976.
  • J.-J. Jelot-Blanc, Fernandel: Quand le cinéma parlait provençal, éd. Alain Lefeuvre, 1981 ISBN 2-902639-62-7.
  • Jacques Lorcey, Fernandel, PAC, Paris, 1981.
  • Jacques Lorcey, Fernandel, coll. « Ramsay cinéma », Ramsay, Paris, 1990 ISBN 2-85956-880-8.
  • Frédéric Valmont, Fernandel: Le Rire de la Canebière, Didier Carpentier, 2009.
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Fernandel Aldatu lotura Wikidatan