Grabazio analogiko

Wikipedia, Entziklopedia askea

Grabazio analogikoa seinaleak erregistratzeko erabiltzen den teknika da eta, horretarako, patroi jarraitu bat sortzeko gai diren marka batzuk sortzen dira (disko fonografiko baten ildoko uhinak edo kasete-zinta baten intentsitate magnetikoaren aldaketak, adibidez), jatorrizko seinalearen oszilazioak jarraitzen dituztenak.[1] Era berean, euskarri horiek (audiokoak nahiz bideokoak) modu analogikoan irakurtzeko diseinatutako gailuak erabiliz erreproduzi daitezke.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. «analógico -ca» Diccionario panhispánico de dudas 2005.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]