Hebeloma longicaudum
| Hebeloma longicaudum | |
|---|---|
 | |
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Klasea | Agaricomycetes |
| Ordena | Agaricales |
| Familia | Hymenogastraceae |
| Generoa | Hebeloma |
| Espeziea | Hebeloma longicaudum P.Kumm., 1871 |
Hebeloma longicaudum Hymenogastraceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez da jangarria, generoko espezie gehienak bezala.
Sinonimoak: Hebeloma crustuliniforme var. longicaudum, Hebeloma nudipes, Hylophyla crustuliniforme var. longicaudum, Hebelomati longicaudum, Agaricus longicaudus.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 3 eta 6 cm bitarteko diametrokoa, lau-ganbila. Kapelaren azala leuna, hezetasunarekin ez oso likatsua, krema-arrosa kolorekoa (batzuetan puntu ilunekin)
Orriak: Eskotatuak, estu, finak, lamelulekin, arrosa-haragi kolorekoa gaztetan eta txokolate kolorekoa espora-jalkinaren ondoren.
Orri eskotatuak: Oinera iritsi baino lehentxeago eskote txiki bat duten orriak.
Hanka: 7 eta 12 cm bitarteko garaierakoa, kapela baino luzeagoa, estilizatua, zilindrikoa baina oinarrian pixka bat loditua, goian ezkata fin-finekin, zurixka baina zahartzean arrexka kolorerako joerarekin (batez ere oinarrian)
Haragia: Zuria, sendoa hankan. Pixka bat mingotsa eta errefau usain oso arin batekin. Espora-jalkina marroi-txokolate kolorekoa.[2]
Etimologia: Hebeloma terminoa antzinako grekotik dator eta errezel gaztea esan nahi du, perretxiko heldugabeetan bakarrik ikusten delako errezela.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Zalantzazko jangarria. Toxikoa izan daiteke.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Hebeloma crustuliniforme delakoak, oin laburragoa du (5-10), tamaina handiagoa. Hebeloma sinapizans espezieak hanka laburragoa du (6-12), handiagoa da, hostozabaletan eta koniferoetan hazten da, zapore garratza, eta errefau usain desatsegin nabarmena du. Hebeloma edurum handiagoa da (5-10), hanka motzagoa (4-6) eta erraboilduna da. Hebeloma sacchariolens ez da hain haragitsua eta usain meleka du.[4]
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Urrian eta azaroan batez ere. Lurzoru belartsu-orbeltsuetan, koniferoen basoetan. Baita pagadietan, artederretan.
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Errusia.[5]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 242 or. ISBN 84-505-1806-7..
- ↑ (Gaztelaniaz) Velazquez Vergara José Ignacio, Suarez Gil Angela. (2009). Catalogo micológico. Banco de setas.
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.
- ↑ Hebeloma longicaudum: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q103807335