Manuel Arriandiaga
| Manuel Arriandiaga | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotza | Elantxobe, 1876 |
| Herrialdea |  Bizkaia, Euskal Herria |
| Heriotza | Beire, 1947 (70/71 urte) |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | euskara |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | idazlea |
| Sinesmenak eta ideologia | |
| Erlijioa | Erromatar Eliza Katolikoa |
Manuel Arriandiaga Gorozika (Elantxobe, Bizkaia, 1876 – Beire, Nafarroa, 1947) euskal idazlea izan zen, euskara garbiaren aldeko sutsuenetarikoa.[1]
Klaretar apaiza, haien idazkari nagusi izatera iritsi zen. Erroman Zuzenbidea ikasi zuen, eta 1907tik Gora Euzkadi aldizkarian idazlan ugari argitaratu zituen. Beste aldizkari batzuetan ere idatzi zuen: Euskalzale, Euzkerea, Euzko Deya, Euzko-gogoa. Euskaraz erlijio kutsuko hainbat liburu idatzi zuen, baita itzulpen batzuk ere, besteak beste Emiliano Arriagari itzulitako Lekobide eta Daviden kantuak. 1921ean, bere Verbo vasco familiar y dialogado liburua argitaratu zuen. Handik hamabi urtera, Itxaropena argitaletxean Goiz parraik eta beldubaik egiña («apostoluen egintzak») argitaratu zuen.[1]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ a b Idoia ESTORNÉS ZUBIZARRETA: «Manuel de Arriandiaga Gorocica», Auñamendi Eusko Entziklopedia.
Datuak: Q12262970