Queralt Casas

Wikipedia, Entziklopedia askea
Queralt Casas

Bizitza
JaiotzaBescanó1992ko azaroaren 18a (31 urte)
Herrialdea Katalunia
Hezkuntza
Hizkuntzakkatalana
gaztelania
Jarduerak
Jardueraksaskibaloi jokalaria
Ibilbidea
Taldeak Urteak Pos Zbk
Basket Landes (en) Itzuli2016-2018
Valencia Basket (en) Itzuli2019ko iraila-
Rivas Ecópolis (en) Itzuli2012ko urriaren 4a-2014
Segle XXI (en) Itzuli2008-2010
CDB Zaragoza (en) Itzuli2010-2012
Nantes Rezé Basket (en) Itzuli2015-2016
Flammes Carolo basket (en) Itzuli2018-2019
Galatasaray SK (en) Itzuli2014-2015
Spain women's national basketball team (en) Itzuli2013ko maiatzaren 23a-
Catalonia national basketball team (en) Itzuli2018-
 
Posizio edo espezialitateahegalekoa
Altuera180 zentimetro

queraltcasas9.blogspot.com
Twitter: Queralt_casas Instagram: queralt9 Edit the value on Wikidata

Queralt Casas Carreras (Bescanó, Girona, 1992ko azaroaren 18a) kataluniar saskibaloi-jokalaria da, eskolta posizioan jokatzen duena Valencia Basket klubean. Nazioartekoa izan da Espainiako selekzioaren beheko kategoria guztietan eta selekzio nazional absolutuarekin jokatu zuen lehen aldiz 2013ko Frantziako Eurobasket txapelketan.

Ibilbide profesionala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2010-2011 eta 2011-2012 denboraldietan, CDB Zaragozan jokatu zuen Emakumezkoen Ligan.

2012ko otsailean, FIBA Europak aukeratu zuen, 2011ko Europako bigarren jokalari gazte onena.[1] Urte horretan bertan, Casas Minnesota Lynx WNBAko txapeldunarekin aurre-denboraldia egitera joan zen.

2012ko maiatzaren amaieran, Rivas Ecópolis taldearekin fitxatu zuen (garai hartan, Euroligako txapeldunordea).[2]

2012ko azaroan, Queralt 2020ko Olinpiar Jokoak antolatzeko Madril hautagaitzaren lehen hogei banderadunetako bat izendatu zuten.[3]

2013ko otsailean jakinarazi zen Europako 2012ko hirugarren jokalari gazte onena hautatu zutela.[4] Hurrengo hilabetean, martxoan, Madrileko klubarekin, Espainiako Saskibaloi Erreginaren Kopa titulua lortu zuen, bere lehena.[5]

2014ko apirilean, Emakumezkoen Ligako txapeldun izendatu zuten, Rivas Ecópolisen jokatuz, finalean 2-0 irabazi ondoren Perfumerías Avenida taldeari.[6]

2014ko abuztuan, eta Rivasen bi denboraldi egin ondoren, jakinarazi zuen kluba utziko zuela, eta kontratuan jasotako klausula gauzatuta. Klausula horren arabera, kontratua bertan behera utz zezakeen Rivas Ecópolisek Euroligan parte hartzen ez bazuen. Lehiaketa horri uko egin zion klubak, baliabide ekonomikorik ez izateagatik. 2014-2015 denboraldian jokatu zuen, Galatasaray turkiarrean.

Hurrengo denboraldian (2015-2016), Nantes Rezé Basquet taldearekin fitxatu zuen, "Les Déferlantes" izenez ezagunagoa.

2016ko udatik, Frantziako Landes talde nagusiko kidea izan zen.

2019-2020 denboraldian Valencia Basket Club-arekin fitxatu zuen, eta Emakumezkoen Ligako Espainiako jokalari onena izendatu zuten.[7]

Hautaketa nazionala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Nazioartekoa izan da estatuko selekzioaren beheko kategoria guztietan, Europako txapelduna izan zen oinarrizko hiru kategoria kontinentaletan (16 urtez azpikoetan, 18 urtez azpikoetan eta 20 urtez azpikoetan bi aldiz), eta kategoria absolutuan, 19 urtez azpikoen munduko txapelduordea izateaz gain.[8][9][10][11]

Amaya Valdemoro, Elisa Aguilar, Laia Palau eta absolutuaren konpainia belaunaldi-erreleboa izatera deitutako jokalari-talde garrantzitsu baten buru da. Haiekin batera, Europako txapelduna izan zen, Frantziako selekzio anfitrioiari irabazi ondoren, 2013ko Eurobasket-en finalean.[12]

2019an, Espainiako Emakumezkoen Saskibaloi Selekzioak irabazi zuen Emakumezkoen Europako Txapelketa, Frantziaren aurkako final oso interesgarri batean.

Klubak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Rivas Ecópolis, (2012-2013, 2013-2014)
  • Galatasaray, (2014/2015)
  • Nantes, Frantzia (2015/2016Landes, (2016/2019)
  • Valentzia Basket (2019-egun)

Palmaresa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Rivas Ekopolis

Galatasaray S.K.

  • Liga turkiarra (1): Turkiako Liga 2014/2015

Valencia Basket Club

Espainiako selekzioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Absolutua
  • Europako Urrea 2013 (Frantzia)
  • 2018ko Munduko Brontzea (Espainia)
  • Europako Urrea 2019 (Let-Serbia)
  • Zilar Europarra 2023 (Eslovenia - Israel)
Beheko kategoriak
  • 2008ko Europako Urrea (Polonia)
  • Europako Urrea U18 2009 (Suedia)
  • Europako Zilarra U18 2010 (Eslovakia)
  • 2011ko Europako Urrea (Serbia)
  • 2011ko 19 urtez azpikoen Munduko Zilarra (Txile)
  • 2012ko Europako Urrea (Hungaria)

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]