Alma minha gentil, que te partiste

Alma minha gentil, que te partiste Luís de Camões portugaldar poetak idatzitako sonetoa da. 1595ean argitaratu zen aurrenekoz, Rimas liburuan. Portugesezko sonetorik ospetsuenetako bat da.

Alma minha gentil, que te partiste Tão cedo desta vida, descontente, Repousa lá no Céu eternamente E viva eu cá na terra sempre triste. Se lá no assento etéreo, onde subiste, Memória desta vida se consente, Não te esqueças daquele amor ardente Que já nos olhos meus tão puro viste. E se vires que pode merecer-te Alguma cousa a dor que me ficou Da mágoa, sem remédio, de perder-te, Roga a Deus, que teus anos encurtou, Que tão cedo de cá me leve a ver-te, Quão cedo de meus olhos te levou.

«Ene arima airosa, hain goiz joan zinena bizitza triste honetatik, atseden ezazu han Zeruan betierekoz eta bizi nadin ni hemen lurrean beti goibel. Han, eterezko eserlekuan, igo zinen tokian, bizitza honetako memoriarik ametitzen bada, ez ezazula ahaztu nire begietan hain garbi ikusi zenuen maitasun suhar hura. Eta ikusten baduzu ezertarako balio dizula zu erremediorik gabe galtzearen atsekabetik geratu zitzaidan nahigabeak Erregu egiozu urteak laburtu zizkizun Jainkoari nire begietatik eraman zintuen bezain goiz eraman nazala ni hemendik zu ikustera» Luís de Camões, Rimas (1595), XIII. sonetoa

Kanpo estekak

• Datuak: Q15634423