Gurpil (bizikleta)

Wikipedia, Entziklopedia askea
Bizikleta gurpila.

Bizikleta gurpila bizikletentzako diseinatutako gurpila da. Kautxuzko pneumatiko batek osatzen du, baita erdiko abatz batek eta biak lotzen dituzten erradioek ere. Pneumatiko horren barruan aire-ganbera bat dago (kautxuzkoa ere bai), hagun baten gainean muntatuta,

Bizikleta normalek 36 erradio erabiltzen dituzte. Gurpil arinagoak lortzeko 32 erradioko hagunak eta abatzak erabiltzen dira, eta tandemean edo banaketako bizikletan 40 eta 48 erradioko gurpilak erabiltzen dira. Erradioak erradialki edo tangentzialki finka daitezke.

Gurpilak zenbat eta arinagoak izan, orduan eta azkarragoa da bizikleta baten maneiua, eta bizkorragoa azelerazioa. Beraz, errepideko bizikletek eta pistakoek gurpil arinak eta finak eta pneumatiko estuak dituzte; mendiko bizikletek, berriz, lurreko arrokak eta depresioak salto egiteko erabiltzen direnak, gurpil zabalagoak eta astunagoak eta pneumatiko sendoagoak erabiltzen dituzte. Tarteko ñabardura asko daude espektro horretan, eta, erabiltzen duen gurpil motaren arabera, ezaugarri desberdinak izan ditzake bizikleta batek.

Gurpilaren zatiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ohiko gurpil moderno batek aleazio-haguna (edo karbono zuntzezkoa), abatz bat, tentsiopeko erradioak, eta gomazko pneumatiko bat ditu.