Pobrezia muga

Wikipedia, Entziklopedia askea

Pobrezia muga duintasunez bizitzeko behar diren oinarrizko beharrak, ondasunak eta zerbitzuak eskuratzeko behar den errenta maila da. Pobrezia-muga absolutua eta erlatiboa bereizi ohi dira:

  • pobrezia muga era absolutuan zehazten denean, gizarte batean bizi ahal izateko behar diren oinarrizko beharren kostua kalkulatzen da;
  • pobrezia muga erlatiboa erabiltzen denean, berriz, gizarteko ongizate-maila orokorra erreferentziatzat hartu eta beste pertsona edo familiekin alderatuta ongizate edo errenta txikiagoa dutenak hartzen ditu pobretzat (adibidez, batez besteko errentaren % 50era heltzen ez direnak).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]