Otsababa eme[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jatorria:[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Helleborus viridis bezala ere ezagutzen da zientzia munduan.

Espainiako iparraldekoa da, eta hegal ilunetan, amildegietan, heskaietan, basoetako soilguneetan edo arrokadietan hazten da. 1.500 metroko altitudean.

Ezaugarriak:[aldatu | aldatu iturburu kodea]

30-50 cm-ko altuerara iristen den belar-landare iraunkorra da. Kolore berde argiko segmentu lantzeolatuak?? dituzten hosto gogor horzdunak eta modu irregularrean zerratutako ertzak ditu. Loreak handiak dira, berdeak, eta 2 edo 4ko taldeetan daude.

Bizi estrategiak:[aldatu | aldatu iturburu kodea]

landare txikiak dira, eta otsailaren amaierako eta martxoaren hasierako tenperatura hotzei aurre egiteko babesleku edo estrategia moduko baliabideren bat erabiltzen dute. Lurraren bilutsian bizi direnek neguko elur-geruzaren estalki babeslea erabiltzen dute; izan ere, estalki hori isolatzaile termiko bikaina da, eta kanpoko aire gordinaren aurrean babestea lortzen du. Horrela, lehen urtze maila gertatzen denean, berehala kolonizatzen dituzte larreak eta belardiak mendiko gune garaietan, baliabide urriekiko lehia udaberriko loraldiarekin batera hazten joan aurretik. ??

Erabilera:[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Pozoitsua da. Parasito-kontrako gisa erabiltzen da lorategietan. Homeopatian (medikuntza alternatiboko sistema) behazun-gaixotasunen aurka erabiltzen da.