Nike Air Max Plus-en lehen koloreetako bat: "Hyper Blue".
1997an, Nikek oinetako berri bat sortu nahi zuen korrika egiteko: “Sky air”. Sean McDowell diseinatzaileak, AEBetako enpresa berrian sartu berriak, diseinatu du. Oso azkar gogoratzen ditu Floridako oporrak eta, batez ere, haren tonuek markatu zuten ilunabar bat. Sky Air honen diseinuan pentsatzen ari da. Nikek etorkizuneko Tn diseinatzea baliozkotu baino lehen, hamabost zirriborro beharko dira.[1]
Zapatila berrien kolore-degradatuak eguzki-sarrera horretan inspiratuta daude: "Lehen parea ilunabarra zen, bigarrena ia guztia beltza, gauez izarrak gogoratzeko, eta hirugarren parea laranja eta hori distiratsua, hurrengo eguneko egunsentia irudikatzeko", azaldu zuen Sean McDowellek.[2]
Marrazo-zola (AJ6301-400, 2018an jaurtia)
Trazu geometriko beltzek Floridako palmondoen mugimendua gogorarazten dute. Balearen isatsa inspirazio-iturri da top diseinuen kurbetarako.
Air Max berri hauen berrikuntza da Tuned Air teknologia: morfologia bakoitzera egokituz indargetzea agintzen zuen. Orpoak ondo bereizitako bi zatitan banatutako mintza du: erdiko aire-ganbera bat, lau mintz dituena. Teknologia horrek oinaren supinazio-mugimendua murrizten du.[3]
Beste bederatzi Nike Air Max Plus 2000. urtean merkaturatu ziren. Hala ere, “marrazoen” fama handia zela eta, ez zuten lortu espero zuten arrakasta, edo ia oharkabean pasatu ziren.
1999an sartu zen Nike Air Max Plus II, eta Dauphin izena eman zioten, biribila zelako. Haren goiko aldea marra izurtu horizontalez apainduta dago. Nubuck tartekatu bat puntan finkatzen da. Baina bere diseinuak ez zuen konbentzitu eta ahanzturan erori zen. 2020ko udazkenean berrargitaratu zen, baina oraindik ez da jendarteratu, tonetan interes berria izan arren. [4]
Nike Air Max Plus III "Laranja odola" (2020) [5]. Hainbat rapzale frantsesen klipetan agertzen da: Mess, Timal, Mubarak feat L'Allemand, Tisco, Gambi...2000. urtean merkaturatu zen Nike Air Max Plus III modeloa da Nikek ez duen bakarra: marka Foot Locker [6] partekatzen ditu patenteak. Diseinu aerodinamikoa du, running-zapatila berria egin nahi zuen diseinatzailearen ideiari jarraituz. Sarearen goiko aldeko errefortzu horizontaleko elementuak abiadura eta mugimendu sentsazioa ematera bideratuta daude[7]. Plastikozko pieza handi batekin indartutako orpoak look futurista bat gehitzen du. 2006tik desagertuta, berriro agertu zen 2019ko udazkenean [8][9]. Lacoste – Tn arropa multzoa modara itzuli dela aprobetxatuz, bereziki Frantziako hiri-inguruetako hirietan, rapzale frantsesen klipetan nabarmendu baita, Nike Air Max Plus I.arekin batera kaleratu da.
Nike Air Max Plus VII.ak (2006) lehen tonaren forma berreskuratzen du koloretako degradatuekin. Izpiak desagertu egin dira. Kanpoko zolaren goiko eta beheko aldeak malko-formarekin estalita daude [10].
Nike Air Max artelanetan edo arte-irudikapenetan txertatuta dago. Adibidez, Pinar & Viola artistek “fetixista” performancea, Lick my Nikes, antolatu zuten, Gabber Expo jaialdiaren barruan, Parisen, 2014ko maiatzean.[11]
Jonas Cozone artista belgikarrak garaiko ogasunetako gazteak erakartzen ditu, 1990eko hamarkadaren amaieran – 2000ko hasieran, kale-kulturara bideratutako jantzi-kodearekin. Pertsonaiek animalia antropomorfizatuen forma hartzen dute, txapelak, kirol-arropa (batez ere Lacoste edo Nike) eta beti Nike Air Max.[12]