Edukira joan

Lankide:Xabiergarmendia3/Proba orria

Wikipedia, Entziklopedia askea

Tresnak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Emakumezkoen kategoria[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Emakumezkoen gimnastika artistikoak lau modalitate nagusi ditu:

-       Barra asimetrikoak:[aldatu | aldatu iturburu kodea]

o  Beheko barra egokitua izan daiteke 140 eta 160 cm artean, eta gorako barra 235 eta 240 cm artean. Barrak metro bateko distantziaz bananduta daude eta bien arteko gehiengo distantzia 143,5 cm-koa izan daiteke. Errutina kategoriaren arabera aldatzen da.

o  Barra asimetrikoetako eliteko errutinak bi barren arteko trantsizioak izan behar ditu, itzulipurdiak, elementu ezberdinak hegaldikoak, elementu ezberdinak ez hegaldikoak eta amaierako jauzia, errutinaren amaieraren seinale izango dena. Errutinak ezin dute 30 segundo baino gehiago iraun.

-        Ekilibrio barra:[aldatu | aldatu iturburu kodea]

o  Ariketak 70 eta 90 segundo arteko iraupena izan behar du eta aparatuaren luzera guztia okupatu behar du. Gimnastak mugimendu akrobatikoak, gimnastikoak eta dantzakoak burutu behar ditu puntuazio altua lortzeko. Oreka-barran zenbait eskakizun daude: serie akrobatiko bat gutxienez bi hegaldi-elementurekin, gutxienez 360 graduko hanka baten gaineko biraketa, anplitude handiko jauzi bat, gimnastika/akrobazia serie bat, gimnastika serie bat eta barratik hurbil dagoen lan elementu bat. Oreka-barra 1,2 m-ko altueran dago, 10 cm-ko zabalera du eta 5 metro neurtzen du.

o  Aparatuan egiten duten sarreraren arabera, tranpolina erabil dezakete. Ariketa etenik gabe egin behar da, elementu multzoaren eta erritmo desberdinen arteko lotura harmoniatsua egon behar da. Barra osoan egin behar dira. Gimnasta barratik erortzen bada, 10 s ditu berriro igotzeko eta ariketarekin jarraitzeko.             

-       Lurra:[aldatu | aldatu iturburu kodea]

o  Lurreko ariketak musikalki egokituta egon behar du koreografia baten bidez, 70 eta 90 segundo bitarte iraun behar du eta lurzoruaren eremu osoa estali behar du. Gimnastak elementu akrobatikoak, gimnastikoak eta dantzakoak erabili behar ditu ariketan puntuazio altua lortzeko. Elementu horiek bi serie akrobatiko izan behar dituzte, bat gutxienez hilgarri batekin edo gehiagorekin, serie akrobatiko/gimnastiko bat eta gimnastika-serie bat. Gimnastak harmonikoki nahastu behar ditu elementu horiek eta lurzoruaren espazioa modu aldakorrean erabili behar du, mugimenduaren norabidea eta maila aldatuz. Gimnastika elementuek libreki ibili behar dute ariketan; jauziek, berriz, distantzia handiak bete behar dituzte eta piruetek eta birek emozioa erantsi behar diote musikari. Lurzoruaren azalera 12 x 12 m-koa da.

-       Zaldi jauzia:[aldatu | aldatu iturburu kodea]

o  Gailu honetan egindako jauziak ahalegin handiagoa eskatzen du. Modalitate honetako jauziak, emakumezkoen kategorian, lau motatan multzokatuta daude eta bakoitzak ariketa bakoitzean gorputzaren posizio desberdinak eta egiten diren mugimenduak definitzen ditu. Lasterketaren hasieratik oinak lurra ukitzen duten arte, gimnastak erabat kontzentratuta egon behar du. Gimnastak egin nahi duen jauziaren arabera, indarrean dagoen puntuazio-kodearen eskakizunak bete behar ditu. Jauzi on bat lasterketa indartsu edo azkar batekin hasten da; gimnasta tranpolinetik ateratzen da eta oinak buruaren gainetik altxatzen ditu. Bigarren hegaldia eta lurreratzea fase kritikoak dira. Lortutako altuera eta distantzia begiratu behar dira, baita hilgarri eta biraketa kopurua ere. Normalean, gimnastak egiten dituen biraketa eta hilgarriek osatzen dute jauziaren zailtasuna. Jauzirako lasterketa egiteko erabiltzen den pista metro bat zabal eta 25 metro luzekoa da. Moxalak 120 cm-ko altuera du, 35 cm-ko zabalera eta 160 cm-ko luzera.

Gizonezkoen kategoria[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gizonezkoen gimnastika artistikoak sei modalitate nagusi ditu:

-       Eraztunak:[aldatu | aldatu iturburu kodea]

o  Bi eraztun zintzilik dituen egitura batez egina dago aparatua, lurretik 2,75 m-ra. Bien arteko distantzia 50 cm-koa da eta 18 cm-ko barne-diametroa du. Indarra, balantzea eta oreka lantzeko ariketak dira. Epaimahaiak baloratuko ditu aparatuaren kontrola eta koreografiako elementuen zailtasuna. Eraztunen egituraren iraupena zenbat eta txikiagoa izan, orduan eta hobea izango da gimnastaren exekuzioaren puntuazioa. Gimnasiako indar-aparatu nagusia da.

-       Barra finkoa:[aldatu | aldatu iturburu kodea]

o  2,40 m-ko luzera duen barra bat da eta lurrarekiko paralelo dago, metalezko egitura baten gainean 2,80 m-ko altueran. Indarra eta oreka mugitzean datza proba. Gimnastak mugimendu birakariak egin behar ditu errutina akrobatiko batean, birak, solteak, erretomak eta piruetak barne. Errutina garatzeko jariakortasuna da gailu honen ezaugarri nagusietako bat. Elementu batek beste bati lotuta egon behar du, gelditu gabe eta hasierako mugimenduaren jarraipena eta norabidea mantendu behar ditu. Horretarako, mugimenduaren norabidea arrazoirik gabe eten edo aldatuz gero, kenketa egin daiteke. Kalifikatu beharreko beste behin betiko elementu bat ariketa bakoitza hasten edo amaitzen den angelua da, erreferentzia gisa 0º-tik 360º-ra bitarteko lerro irudikariak hartuta. Gaur egun, akrobazia dela eta, oso erakargarri bihurtu nahi da tresna hori; beraz, egiten den ariketa bakoitzak hurrengoa ez bezalakoa izan behar du.

-       Arkudun zaldia:[aldatu | aldatu iturburu kodea]

o  Animaliarekin duen antzekotasunagatik deitzen zaio horrela, bizkar altu batez osatutako tresna da eta haren gainean bi arku daude zeharkatuta. Neurri hauek ditu: 1,15 m-ko altuera, 1,60 m-ko luzera eta 35 cm-ko zabalera. Arkuen altuera 12 cm da eta bi arkuen arteko distantzia 40 cm eta 45 cm artekoa da. Uztaiak dituen zaldiaren ohiko serie bat hanken mugimenduan oinarritzen da, eta gimnastak zirkularki mugitu behar du eraztunen eskuekin hartuta, nahiz eta pendulu-mugimenduak ere egin behar dituen. Mugimenduak etenik gabe eta hankek aparatua ukitu gabe egin behar dira.

-       Barra paraleloak:[aldatu | aldatu iturburu kodea]

o  3,5 metroko bi barra dira, 1,75 m-ko altueran eta paraleloan jarriak, 42 cm eta 52 cm arteko distantziaz elkarrengandik aldenduta. Proba honetan, oreka ariketak eta indar-ariketak egiten dira, eta gimnastak bi barrak erabili behar ditu nahitaez.

-       Zaldi jauzia:[aldatu | aldatu iturburu kodea]

o  Tranpolin batek bultzatutako plataforma batetik salto egitean datza. Gimnasia artistikoaren iraupen laburreneko proba da. Gimnasta bakoitzak bi jauzi egiteko eskubidea du. Pistak 25 metro luze ditu, eta amaieran, gimnastak bultzada hartu behar du 1,35 metroko altueran jarritako zaldia jauzteko. Bi oinak elkartuta egin behar da jauzia eta esku biak batera bermatu behar dira zaldiaren gainean. Bi metro baino gehiagora erori behar da.

-       Lurra:[aldatu | aldatu iturburu kodea]

o  12x12 metroko azalera batean egiten da, erorketak arintzeko material elastikoz egina. Ariketak 50 eta 70 s bitartekoak dira gizonezkoentzat. Proban zehar mugimendu akrobatikoak eta gimnastikoak egiten dira, abiapuntuko oharrean identifikatuak.

Araudia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Formatua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gimnasia artistikoko lehiaketa ofizialek hiru modalitate izaten dituzte gizonezkoen kategorian eta emakumezkoen kategorian:

-       Banakako lehiaketa orokorra

-       Banakako finalak, aparatuen arabera

-       Taldekako lehiaketa

Banakako lehiaketa orokorrean, gimnasta bakoitza aparatu guztietan lehiatzen da banakako txapeldunari irabazteko. Sailkapen-txandan puntuaziorik onenak lortu dituzten 24 gimnastak arituko dira finalean. Gimnasta bakoitzaren azken nota aparatu bakoitzean lortutako puntuazioa batuz lortzen da.

Aparatuen araberako banakako amaieretan, horietako bakoitzean kirolari onena nor den zehazten da. Sailkapen txandan aparatu bakoitzean puntuaziorik onenak lortu dituzten 8 gimnastek hartzen dute parte lehiaketa honetan. Nazionalitate bereko bi gimnasta onartzen dira gehienez.

Taldekako lehiaketan, sailkapen-txandan puntuaziorik onenak lortu dituzten zortzi taldeek hartzen dute parte.

Puntuazio sistema[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Nazioarteko Gimnastika Federakuntzak (NGF) finkatzen du puntuazio-sistema lehiaketa-maila guztietarako. Behe-mailetan edo NGF-ren jurisdikziotik kanpoko lehiaketetan, beste araudi bat dago.

Gaur egungo sistema 2006koa da, indarrean zeuden arauek aldaketa sakona izan zutenean 2004ko Atenasko Joko Olinpikoetako eztabaiden ondorioz. Izan ere, une hartako puntuazio-arauen objektibotasuna zalantzan jarri zen eta ariketen zailtasuna gehiegi baloratzea kritikatu zen.

Sistema berriaren orokortasunak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Puntuazio-sistemaren elementu nagusietako bat elementuen taula da. Taula honetan, kirol horren elementu posibleak (biraketak, jauziak, akrobaziak, etab.) jasotzen dira eta zailtasun maila bat esleitu zaie. Ariketa bakoitza bi epaile-taldek ebaluatzen dute eta horrela bi puntuazio lortzen dira. Epaile-talde bakoitzak ariketaren alderdi hauetako bat ebaluatzen du:

-       Zailtasuna: Zailtasun kalifikazioaren balioa lortzeko, lehenik ariketako zortzi elementu zailenak batu behar dira, elementuen taularen arabera eta haien puntuazioak batu. Lortutako balioari puntuak gehitzen zaizkio, aparteko elementuengatik edo eskatutako talde guztietako elementuak izateagatik. Elementu arriskutsuak egiteak errutina zigortzea dakar.

-       Exekuzioa: 10.0 puntu bitarte, ariketaren exekuzio artistikoa ebaluatzen da. Aparatutik erorketak zigortu egiten dira, adibidez.

Bi puntuazio horien batura ariketaren azken kalifikazioa izanen da.