Lankide:Xgarrote001/Proba orria

Wikipedia, Entziklopedia askea

Sintaxia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Predikatu logikan erabiltzen den alfabetoa honako ikurrez osatuta dago:

Idazkera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Izen edo konstante bat idazteko alfabetoko hasierako letrak erabiltzen dira a, b, c, d, e, a1, a2,...
  2. Aldagai bat idazteko alfabetoaren bukaerako letrak erabiltzen dira x,y,z, x1,x2,...
  3. Predikatu bat idazteko alfabetoko letra larriak erabiltzen dira P, A, B, C, S, T,...
  4. Kuantifikatzaile unibertsala ikurraz adierazten da.
  5. Kuantifikatzaile existentziala ikurraz adierazten da.

Terminoak eta interpretazioak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. P predikatu bat izanik aritatea n n ≥ 1 duena eta t1,...,tn terminoak badira orduan P(t1,...,tn) termino bat da.
  2. Izen guztiak dira terminoak.
  3. Aldagai guztiak dira terminoak.
  4. Predikatuak terminoak dira.
 Katea  Interpretazio posiblea
a Mikel
x Futbolari bat
H(a) Mikel futbolaria da.

Ongi osatutako formulak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. A ongi osatutako formula bat baldin bada ¬A baita ere da.
  2. A eta B ongi osatutako formulak baldin badira (A ∧ B), (A ∨ B), (A → B) eta (A ↔ B) baita ere.
  3. A ongi osatutako formula bada eta x aldagai bat bada ∀x A y ∃x A ere ongi osatutako formulak dira.
  • Ondoko formulak ongi osatuta daude:
Katea  Interpretazio posiblea
P(a) Mikel artzaia da
M(a,e) Mikelek Leire maite du
P(v) → ¬E(v) Venus planeta bat baldin bada ez da izar bat
x G(x) Denak gezurtiak dira.
xy M(x,y) Denak norbait maite dute.
xy M(x,y) Norbaitek denak maite ditu
  • Aldiz, ondoko formulak ez daude ongi osatuta
Katea Errorea
P () Predikatuak ez dauka argumenturik
P (a, , ) Predikatuak bakarrik argumentu bat du.
a P (a) Kuantifikatzaile unibertsalaren ondoan konstante bat dago.

Inferentzia erregelak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Logika proposizionalean bezala, predikatu logikan A1, A2, . . . , An premisak eta B ondorioa dituen argumentu formala baliozkoa da baldin A1 ∧ A2 ∧ . . . ∧ An → B adierazpena baliozkoa bada.

Horrela izanez gero, A1, A2, . . . , An |= B idazten da.

Beraz, argumentu bat baliozkoa da baldin premisa denak egiazkoak direnean ondorioa ere egiazkoa bada edozein interpretaziorako.

Argumentu bat baliozkoa dela frogatzeko, deribazio edo frogapen formalak egiten dira. Horretarako, ondorengo lau inferentzia-erregelak, eta logika proposizionalekoak, erabiltzen dira.

Inferentzia-erregela hauen bidez, zenbatzaileak (unibertsalak eta existentzialak) ezabatu edo sartzen dira frogapen formalean zehar.

Gainera, kasu batzuetan banako aldagaia edo konstantea ordezkatu beharko da erregeletan esaten den bezala.

Unibertsala ezabatzea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Modua
  2. Modua

Existentziala ezabatzea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

a,b,c konstante bat aukeratu behar da frograpenean zehar inon agertu ez dena, ondorioan ere ez. Gainera, adierazpenean ezin da aldagai bat egon bere zenbatzailerik gabe.

Unibertsala sartzea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Unibertsalaren aldagaia x,y,z,... izan daiteke.

Existentziala sartu[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Existentzialaren aldagaia x,y,z,... izan daiteke

Argumentu baten frogapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Baliokidetasunak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Logika proposizionalean bezala, predikatu logikan A eta B adierazpenak baliokideak dira, A ≡ B idatziz, baldin A ↔ B adierazpena baliozkoa bada. Hau da, A eta B adierazpenak baliokideak dira edozein interpretaziorako egia balio berdina badute. Jarraian oinarrizko baliokidetasun legeak daude.

Unibertsala banakorra da konjuntziorako baina EZ disjuntziorako.

Existentziala banakorra da disjuntziorako baina EZ konjuntziorako.

Azken lau baliokidetasun hauetan A azpiadierazpenean EZ da x aldagaia agertzen.

Argumentu baten frogapena baliokidetasunak erabiliz[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Adierazpen bat ez baliozkoa den frogatu[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Predikatu logikan adierazpen baten baliozkotasuna aztertzeko bere egia taulako lerroetan egiazkoa den begiratu behar da, baina orain egia taulak konplexuagoak dira, logika proposizionalekoak baino.

Adierazpenaren egia taulako lerro bakoitza idazteko adierazpenaren interpretazio bat eman behar da. Jarraian interpretazio horiek nola gauzatu azaltzen dira.

  1. Unibertsoa zehaztuko da, multzo zenbakigarri bat izango da (finitua ala infinitua), beraz banakoak 1, 2, 3 . . . izango dira adierazpen baten interpretazioa definitzen denean.
  2. Adierazpenaren interpretazio bat definitzeko esleipen hauek egingo dira.
    • Aldagai proposizional bakoitzari egia balioa: T edo F.
    • Konstante bakoitzari unibertsoko banakoa: zenbaki bat.
    • Predikatu aldagai bakoitzari funtzio logikoa: argumentutzat (aritatearen arabera) unibertsoko banakoak (1, 2, 3 . . .) hartzen dituen eta egia balioa (T edo F) itzultzen duen funtzio bat.
  3. Adierazpenaren interpretazio bat (bere egia taulako lerro bat) finkatuz, adierazpenaren egia balioa kalkulatu daiteke, jakinik zenbatzaileekin egin behar den ondorengo kalkulua.
    • Zenbatzaile unibertsala:
      1. ∀xA(x) T da baldin A(x) T bada unibertsoko x banako guztietarako.
      2. ∀xA(x) F da baldin A(x) F bada gutxienez unibertsoko x banako baterako.
    • Zenbatzaile existentziala:
      1. ∃xA(x) T da baldin A(x) T bada gutxienez unibertsoko x banako baterako.
      2. ∃xA(x) F da baldin A(x) F bada unibertsoko x banako guztietarako.
  4. Interpretazio bat (egia taulako lerro bat) finkatuz, ∀xA(x) adierazpenaren edo azpiadierazpenaren egia balioa kalkulatzeko (berdin ∃xA(x) izanik), taula laguntzaile bat osatzen da, lerro bakoitzean x aldagaiari unibertsoko banako bat esleituz eta A(x) azpiadierazpenaren egia balioa kalkulatuz.
  5. Gainera, A(x) azpieadierazpenaren barruan beste zenbatzaile bat badago, eraiki den taula laguntzailearen lerro bakoitzerako, x banakoa finkatu ondoren, taula laguntzaile bat egin beharko da bigarren zenbatzailearen egia balioa kalkulatzeko. Beraz, interpretazio bat finkatuz, era errekurtsiboan kalkulatzen da ∀xA(x) edo ∃xA(x) adierazpenaren, edo azpiadierazpenaren, egia balioa.


Argumentu baten ez baliokidetasuna adibidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]


  1. Lerroa:
  2. Lerroa:



Emaitza posible bat: