Txikipedia:Tristura

Wikipedia, Entziklopedia askea

Tristura, goibeltasuna edo tristezia sufrimendu psikologikoa duenaren egoera da, norberak jasandako ezbehar eta galeren ondorioz. Batzuetan, arina eta iragankorra da eta gehienez negarra eragin dezake; beste batzuetan, sakonagoa da eta depresioa eragin dezake.

Motak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Tristura handia
  • Tristura funtzionala
  • Tristura instrumentala
  • Moldakortasunaren tristura

Onurak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Gure maila funtzionala gutxitzen du. Triste sentitzen garenean, ingurunetik isolatu behar dugu, gure egoerari edo portaerari buruz hausnartu ahal izateko.
  • Pentsamenduak errazten du. Egoeraren azterketa egiteko eta ondorio konstruktiboren bat ateratzeko aukera ematen digu.
  • Gizarte-babesa sustatzen du. Tristura gure hitzezko hizkuntzaren bidez erakuts dezakegu, sentitzen duguna adieraziz.

Aholkuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lau aholku ematen zituen tristura arintzeko:

  1. Delektazioa. - Tristura arimaren nekea eta gosea nahigabetua baldin bada, gozamena apetituaren atsedena da, presenteko ondasun eskuragarri batean.
  2. Negarra. Negar egiteak tristura arintzen laguntzen digu: kanpora esportatzen du barruan min egiten digun guztia, askatu egiten gaitu eta horretatik askatzen gaitu. Egiten ez bada, mina areagotu egiten da.
  3. Lagunartea, adiskidetasuna. Adiskideen errukiak edo sinpatiak, mina partekatzean, arindu egiten du; eta, gainera, ematen diguten maitasunak, sendatu egiten gaitu, elkarri entzunda eta ulertuta.
  4. Loa eta bainua. Plazer fisikoak dira, izpiritua lasaitzen dutenak.