Sandwicharen teorema

Wikipedia, Entziklopedia askea

Kalkuluan, sandwicharen erregela, tarteko segidaren teorema bezala ere ezaguna, funtzio baten muga zehazteko erabiltzen den teorema bat da. Teoremak bi funtziok puntu batean muga berera jotzen badute, aurreko bien artean zehaztu daitekeen beste edozein funtziok puntu horretan muga bera izango duela adierazten du.

Sandwicharen teorema edo irizpidea oso garrantzitsua da kalkulu eta analisi matematikoko frogapenetan. Halaber, maiz erabiltzen da funtzio baten muga aurkitzeko, muga ezaguneko edo erraz kalkula daitekeen beste bi funtziorekin alderatuz.

Aplikazioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sandwicharen teorema sarritan erabiltzen da muga zehaztugabeak ebazteko. Bereziki, teorema horri esker hurrengoa baieztatu dezakegu:

Indeterminazio batzuk adierazpen orokorretik adierazpen hori bakanduz eta gainontzekoari limiteen propietateak aplikatuz kalkulatu daitezke.

Besteak beste, funtzio trigonometrikoen deribatuak puntu batean kalkulatzeko aukera ematen du.

Teorema[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Izan bedi Z tartea non a puntua dagoen eta izan bitez f,g eta h Z tartean definitutako funtzioak, a puntuan izan ezik.

Demagun edozein x barne Z-rako, x ezberdin a izanik:

eta

Orduan,

da.

Adibidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

motako indeterminazioko limitea kalkulatzeko hurrengo urratsak jarraitu behar dira:

  1. erlazioa hartu
  2. Erlazio hori -gatik zatitu:
  3. Badakigu eta direla
  4. Beraz, sandwichen teorema aplikatuz,

Segidei aplikatuta[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Izan bitez , eta zenbaki errealen segidak eta demagun existitzen dela non guztietarako den. eta konbergenteak badira izanik, orduan konbergentea da eta bere limitea L da.

Gogoratu, segida bat konbergentea izango da baldin eta soilik baldin existitzen bada non den. Bestela, segida dibergentea izango da.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]