Viola Calligaris

Wikipedia, Entziklopedia askea
Viola Calligaris

Bizitza
JaiotzaSarnen eta Luzerna, 1996ko martxoaren 17a (28 urte)
Herrialdea Suitza
Jarduerak
Jarduerakfutbolaria
Ibilbidea
Taldeak Urteak J G
BSC YB Frauen /
Club Atlético de Madrid /
Atletico Madril /
 
Posizio edo espezialitateaerdilaria
aurrelaria
Altuera167 zentimetro
Instagram: viola_calligaris UEFA: 250056221 Edit the value on Wikidata

Viola Mónica Calligaris (Luzerna, Suitza, 1996ko martxoaren 17a) suitzar futbolaria da. Erdilari gisa jokatzen du, eta Espainiako Emakumezkoen Lehen Mailako Levante Unión Deportivako (emakumezkoa) jokalaria da.[1] Nazioartekoa da Suitzako Selekzio Absolutuarekin.

Haren entrenatzaileek aldakortasuna aprobetxatu dute; izan ere, postu guztietan jokatu du: aurrelari, erdilari, muturrean, defentsa-ingurunean zein eskuinaldean. Suitzarekin, Herbehereetako 2017 Eurokopan parte hartu zuen, eta Atlético Madrilekin bi liga irabazi zituen eta Txapeldunen Ligan lehiatu zen

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Suitzako hastapenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Viola Calligaris nesken futbolean hasi zen. Lehen taldea Obwaldengo FC Giswil izan zen eta 8 urterekin hasi zen bertan. Hantxe egon zen 2004 eta 2009 artean, FC Sachseln taldean jokatu zuenean. Urte horretako irailean, S.C. Kriens-ekin fitxatu zuen. 2011n SC Emmenera joan zen, eta urtebete geroago S.C. Kriens-era itzuli zen.[2]

2013ko uztailean Young Boys taldearekin fitxatu zuen entrenamendu baldintza hobeak izateko. Bernako taldearekin astean hirutan entrenatu ahal izan zuen 16 urtez azpiko gizonezkoen sekzioarekin. Klubean egon zen lau urteetan, bere postua aurreratu zen, defentsako erdilari izatetik erasoko erdilari izatera pasatu zen. Protagonismoa hartzen hasi zen, taldeko jokalaririk nabarmenenetako bat izan arte. [3] [4] 2013-2014 denboraldian, Young Boys-ek seigarren postuan amaitu zuen fase erregularrean eta berriro seigarren postuan azken fasean. [5] 2014-2015 denboraldian, Young Boys fase erregularrean zazpigarren postuan amaitu zuen, jaitsieratik 2 puntura eta azken fasean bosgarren postuan. [6] 2015-2016 denboraldian taldea zazpigarren sailkatu zen eta bigarren faserako sailkatu zen Luganon 3-2ko garaipenarekin Calligarisek lehenengo gola sartu zuen ezker oinarekin langa azpitik sartutako jaurtiketa batekin. Txapelketako fase erregularrean 6 gol sartu zituen. Bigarren fasean bosgarren sailkatu zen eta gol bat sartu zuen.[7] 2016-2017 denboraldian, Young Boys taldeak bosgarren postuan amaitu zuen fase erregularrean eta berriro bosgarren postuan azken fasean, 5 gol sartuta. Bere taldeari Suitzako Kopako finalerdietara iristen lagundu zion, finalaurrekoaren sailkapen fasean 7 gol sartuta.[8]

Atlético Madril[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Viola Calligaris Atlético Madrilekin jokatzen, 2018ko irailean
Madrilgo alkateak Iberdrola 2019 Ligako emakumezkoen Atlético Madril taxpeldunak hartu zituen, saria eskertzeko.

2017. urteko uztailean Atlético Madrilek fitxatu zuen.[9] Bertako kazetariek beren talentua eta mutur edo erdibitzaile postuan jolasteko gaitasuna nabarmendu zuten.[10] Albacete Fundazioaren aurka egin zuen debuta, Sonia Bermúdezen ordez, 94. minutuan.[11][12] Taldearekin lehen bi gol egin zituen Santa Teresaren aurka, 2017ko irailaren 23an.[13][14][15] 2017ko urriaren 4an, Txapeldunen Ligan egin zuen debuta, Wolfsburgo alemaniar taldearen aurka 0-3 galduta.[16] Denboraldian 20 partidatan parte hartu zuen, horietako 3 titular gisa, eta 3 gol markatu zituen. Denboraldi horretan, liga[17] irabazi eta Erregina Kopako txapeldunordea izan zen.[18]

2018-2019 denboraldian, José Luis Sánchez Vera entrenatzaileak defentsan birmoldatu zuen, zentral eta eskuin aldean jokatzen jarrita, aurrea hartzeko eta baloia mostera joateko gaitasuna zuela eta.[19][20] Minutu batzuk jokatu zituen denboraldiaren hasieran, eta ligako lehen zortzi partidetatik seitan parte hartu zuen, horietako bi titular gisa, baina, azaroan, koadrizepsean lesio bat izan zuen, eta hainbat partida galdu zituen.[21] Alta jaso ondoren, beste partida batzuetan ordezkoa izan zen, besteak beste, Bilboko Erregina Kopako final-laurdenetan San Mamesen, 48.121 ikusleren aurrean. Partida horixe da Espainian ikusle gehien batu dituen emakumezkoen futboleko partida[22] eta finalerdiak Bartzelonan. Otsailean muskulu-lesio bat izan zuen berriro.[23] Indarberritu ondoren, ez zuen berriro jokatu 2019ko apirilaren 27ra arte, Valentziaren aurka, Kenti Robles ordezkatu zuen ligako azken-aurreko jardunaldian. Ligako 30. mailako 13 partida jokatu ondoren, bigarren liga-txapelketa irabazi zuen.[24] 2019ko maiatzaren 5ean, Atléticok 3-1 irabazi zion Real Sociedadi, bere parte-hartzearekin, eta Liga irabazi zuten.[24] Erregina Kopako finalean ordezkoa izan zen. Atletikoa Real Sociedaden aurka galduta.[25]

2019ko ekainaren 29an klubak iragarri zuen hurrengo denboraldianez zuela taldean jarraituko.[26]

Valentzia F K[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2019ko uztailaren 10ean Valentziak denboraldi baterako fitxaketa iragarri zuen.[27] Denboraldiko jokalari garrantzitsuenetako bat izan ondoren, ez zuen taldearekin berritzerik onartu.

Levante UD[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2020ko uztailaren 3an ofizial egin zen Levante Unión Deportiva taldearen fitxaketa.

Hautaketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Beheko kategoriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

17 urtez azpiko Selekzioarekin debuta egin zuen 2012ko urriaren 19an, 2013ko Europako Txapelketarako sailkatzeko partidan, Bulgariaren aurka, Suitzaren hamaika goletatik bost markatuta.[28] Bi egun geroago, beste bi gol markatu zituen Moldaviaren aurrean, eta urriaren 24an berriro markatu zuen Belgikaren aurka.[29][30] Suitza bigarren faserako sailkatu zen, eta hiru partida jokatu eta bere taldea kanporatua izan zen.

19 urtez azpiko Selekzioarekin egin zuen debuta 2013ko irailaren 21ean, Ipar Irlandaren aurkako Europako 2014ko Txapelketarako sailkapen-partidan, ordezko atera zenean.[31] Lehen sailkapen-faseko beste bi partida jokatu zituen: ez zuen jokatu Suitza Eliteko Errondarako sailkatu zen partidan eta gero Espainiak kanporatu zuen. Berriz ere parte hartu zuen 2014ko Europako Txapelketarako sailkapen-fasean. Eslovakiaren aurkako inaugurazio partidan kapitaina izan zen, eta bi gol markatu zituen Bulgariaren aurka.[32][33] Eliteko Errondan garaipenaren gola markatu zuen Ipar Irlandaren aurka, baina Norvegiaren eta Ingalaterraren aurka galdu egin zuten, eta ezin izan zuten parte hartu txapelketaren azken fasean.[34]

Selekzio absolutuarekin[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Selekzio absolutuarekin debuta egin zuen, 2016ko martxoaren 9an, UEFAko emakumezkoen txapelketan, Olinpiar Jokoetarako sailkapenean, Norvegiaren aurkako partidako 72. minutuan Meriame Terchoun ordezkatu zuenean.[35] Lagunarteko batzuk jokatu ondoren, Herbehereetako 2017 Eurokopan Suitzaren aurka jokatzeko deitu zuten.

2017 Eurokopa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bankillotik ikusi zuen Suitzak 1-0 galdu zuela Austriaren aurka, eta 2-1 irabazi zuela Islandiaren aurka. Suitzak final-laurdenetara pasatzea zuen jokoan Frantziaren aurka aritu zenean. Frantziak Islandiaren aurka irabazi eta Austriarekin berdindu egin zuen, beraz Suitzak irabazi egin behar zuen final laurdenetara pasatzeko.

Calligaris ordezkoa izan zen, eta partida aldeko jarri zen 17. minutuan Eve Perisset frantsesa bota zutenean, eta Ana-Maria Crnogorčević-en 19. minutuan Suitzarentzako gola sartu zuenean. 65. minutuan zelairatu zen Calligaris eta azken fase batean debuta egin zuen. Baina, Camille Abilyk 76. minutuan berdindu egin zuen partida, eta Suitza kanporatua izan zen eta ezin izan zuen laurdenetara pasatu.[36]

2019ko munduko txapelketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eurokoparen ondoren, Suitzak 2019ko Munduko Txapelketarako Sailkapenean parte hartu zuen. 2. taldean sartu zen Eskozia, Polonia, Albania eta Bielorrusiarekin.

Calligaris lehen partidan Albaniaren aurka ez zuen jokatu, ordezkoa izan zen, baina gero, partida guztiak jokatu zituen.[37] 2017ko azaroaren 24an sartu zuen kategoria horretako lehen gola, Bielorrusiaren aurkako lehen gola eta amaieran 3-0 irabazi zuten.[38] Urte bereko azaroaren 28an Albaniaren aurka [39] eta 2018ko ekainaren 12an berriro Bielorrusiaren aurka jokatu zuen.[40]

Suitzak multzoko bigarren postuan amaitu zuen; beraz, sailkapeneko play-off bat jokatu behar izan zuen bi partidatara, eta Belgikak irabazi zuen. Calligarisek jokatu zuen. Gero Herbeherearren aurka galdu zuten. Partidu horietan ez zuen parte hartu.

Estatistikak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Klubak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2019ko maiatzaren 11n jokatutako azken partidan eguneratua.

Taldea Maila Denboraldia Liga Nazio Kopak(1) Nazioarteko Kopak (2) Guztira Batez besteko golak(3)
Partidak Golak Paseak Partidak Golak Paseak Partidak Golak Paseak Partidak Golak Paseak
S.C. Kriens

 Suitza
Nationalliga A 2012-13
Guztira taldean
BSC Young Boys

 Suitza
Nationalliga A 2013-14 12+ 1+ 13+ 0,00
2014-15 19+ 5+ 2+ 2+ - - - 21+ 7+ 0,33
2015-16 20+ 7+ 3 2 - - - 23+ 9+ 0,39
2016-17 16+ 5+ 4+ 7+ - - - 20+ 12+ 0,60
Guztira taldean 67+ 17+ 10+ 11+ 77+ 28+ 0,36
Atlético de Madrid

 Espainia
1.a 2017-18 18 3 0 0 0 0 2 0 0 20 3 0 0,15
2018-19 14 0 0 3 0 0 0 0 0 17 0 0 0,00
Guztira taldean 32 3 0 3 0 0 2 0 0 37 3 0 0,09
Total carrera 99+ 20+ 13+ 11+ 2 0 0 114+ 31+ 0,27
(1) Suitzako eta Espainiako Ligako datuak barne
(2) ISuitzako Kopa eta Erregina Kopako datuak barne.
(3) Ez dago lagunarteko partida daturik.

Selekzioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2019ko maiatzaren 29an jokatutako azken partidan eguneratua.

Selekzioak Urtea Europa(4) Mundialak (4) Lagunartekoak Guztira Batez besteko golak
Partidak Golak Paseak Partidak Golak Paseak Partidak Golak Paseak. Partidak Golak Paseak
17 urtez azpikoak Suitza
2012 3 9 0 3 9 0 3,00
2013 3 0 0 3 0 0 0,00
Guztira 6 9 0 6 9 0 1,50
19 urtez azpikoak Suitza
2013 3 0 0 3 0 0 0,00
2014 3 2 0 3 2 0 0,67
2015 3 1 0 3 1 0 0,33
Guztira 9 3 0 9 3 0 0,33
Absolutua Suitza
2016 3 0 0 3 0 0 0,00
2017 1 0 0 3 2 0 3 0 0 7 2 0 0,28
2018 - - - 6 1 0 1 0 0 7 1 0 0,14
2019 - - - - - - 3 0 0 3 0 0 0,00
Guztira 1 0 0 9 3 0 10 0 0 20 3 0 0,15
Guztira ibilbidean 16 12 0 9 3 0 10 0 0 35 15 0 0,43
(4) Sailkapen faseko partidak barne, Olinpiar Jokoetarako eta UEFA garapenerako partidako daturik z dago.s ni Torneo Desarrollo UEFA.
Iturria: Suitzako Futbol Federazioa.

Eurokopetako partaidetzak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lehiaketa Kategoria Herrialdea Emaitza Partidak Helburuak
Emakumeen Eurokopa 2017 Hautaketa absolutua  Herbehereak Taldeen fasea 1 0
Guztira – 1 0

Palmaresa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Txapelketa nazionalak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Titulua Kluba Herrialdea Urtea
Lehen maila Atlético Madril  Espainia 2017-18
Lehen maila Atlético Madril  Espainia 2018-19

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ Ficha de la jugadora en Laliga.es
  2. ↑ «Schweizerischer Fussballverband - Team - Viola Calligaris» Federación de Fútbol de Suiza.
  3. ↑ Bieri, martin. (11 de febrero de 2016). Das Kreuz der Jugend. .
  4. ↑ Schmidli, Philipp. (19 de abril de 2016). «Rückkehr als Nationalspielerin» regiofussball.ch.
  5. ↑ «Statistik und Resultate» Federación Suiza de Fútbol.
  6. ↑ «Statistik und Resultate» Federación Suiza de Fútbol.
  7. ↑ «Statistik und Resultate» Federación Suiza de Fútbol.
  8. ↑ «Statistik und Resultate» Federación Suiza de Fútbol.
  9. ↑ «Viola Calligaris refuerza al Atlético de Madrid Femenino» Atlético de Madrid 11 de julio de 2017.
  10. ↑ Menéndez, Ricardo. (12 de julio de 2017). «Viola Calligaris, una suiza con talento y juventud para el Femenino» EstoEsAtleti.
  11. ↑ «Primera victoria del Femenino en el estreno» Atlético de Madrid 2 de septiembre de 2017.
  12. ↑ «Laia, Ludmila, Carla, Kaci y Viola debutaron como rojiblancas» Atlético de Madrid 2 de septiembre de 2017.
  13. ↑ «Gran triunfo del Femenino en el Nuevo Vivero» Atlético de Madrid 23 de septiembre de 2017.
  14. ↑ Roldán, Isabel. (24 de septiembre de 2017). Viola Calligaris, goles con precisión suiza. Gruop Prisa.
  15. ↑ «V. Calligaris: “Estoy feliz por los goles y por la victoria del equipo”» Atlético de Madrid 23 de septiembre de 2017.
  16. ↑ «Viola Calligaris» UEFA.
  17. ↑ «¡Campeonas de Liga!» Atlético de Madrid 13 de mayo de 2018.
  18. ↑ «Subcampeonas de la Copa de la Reina» Atlético de Madrid 2 de junio de 2018.
  19. ↑ «Sánchez Vera: “El partido ha tenido el guión que esperábamos”» Atlético de Madrid 16 de septiembre de 2018.
  20. ↑ «Sánchez Vera: “Estoy muy contento con las chicas”» Atlético de Madrid 30 de septiembre de 2018.
  21. ↑ «Parte médico de Viola Calligaris» Atlético de Madrid 17 de noviembre de 2018.
  22. ↑ Menayo, David. (30 de enero de 2019). ¡Récord histórico! San Mamés reúne a 48.121 espectadores para un partido de fútbol femenino. Unidad Editorial.
  23. ↑ «Viola y Laia Aleixandri, bajas para el duelo frente al Fundación Albacete» Atlético de Madrid 23 de febrero de 2019.
  24. ↑ a b Giovio, Eleonora. (5 de mayo de 2019). El Atlético de Madrid Femenino gana su tercera Liga Iberdrola consecutiva. Grupo Prisa.
  25. ↑ Menayo, David. (11 de mayo de 2019). La Real Sociedad hace historia con la conquista de la Copa de la Reina. Unidad Editorial.
  26. ↑ «Esther González, Andrea Falcón, María Isabel, Kaci, Viola y Jennifer Hermoso no seguirán la próxima temporada» Atlético de Madrid 29 de junio de 2019.
  27. ↑ «Viola Calligaris, nueva futbolista del VCF Femenino» Valencia 10 de julio de 2019.
  28. ↑ «Women's Under-17 - Switzerland-Bulgaria» UEFA 19 de octubre de 2012.
  29. ↑ «Women's Under-17 - Switzerland-Moldova» UEFA 21 de octubre de 2012.
  30. ↑ «Women's Under-17 - Belgium-Switzerland» UEFA 24 de octubre de 2012.
  31. ↑ «Women's Under-19 - Switzerland-Northern ireland» UEFA 21 de septiembre de 2013.
  32. ↑ «Women's Under-19 - Switzerland-Slovakia» UEFA 13 de septiembre de 2014.
  33. ↑ «Women's Under-19 - Switzerland-Bulgaria» UEFA 15 de septiembre de 2014.
  34. ↑ «Women's Under-19 - Switzerland-Northern Ireland» UEFA 4 de abril de 2015.
  35. ↑ «Sweden join France and Germany at Olympics» UEFA 9 de marzo de 2016.
  36. ↑ «UEFA Women's EURO 2017 - History - Switzerland-France» UEFA 26 de julio de 2017.
  37. ↑ «Mundial femenino - Viola Calligaris» UEFA.
  38. ↑ «Suiza-Bielorrusia» UEFA 24 de noviembre de 2017.
  39. ↑ «Suiza-Albania» UEFA 28 de noviembre de 2017.
  40. ↑ «Bielorrusia-Suiza» UEFA 12 de junio de 2018.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Viola_Calligaris&oldid=9663546"(e)tik eskuratuta