André Perchicot
| André Perchicot | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotzako izen-deiturak | Arnaud André Perchicot |
| Jaiotza | Baiona, 1888ko abuztuaren 9a |
| Herrialdea |  Lapurdi, Euskal Herria |
| Heriotza | Baiona, 1950eko maiatzaren 3a (61 urte) |
| Hezkuntza | |
| Heziketa | Arts et Métiers ParisTech (en)  |
| Hizkuntzak | frantsesa |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | pistako txirrindularia eta abeslaria |
| Genero artistikoa | chansona |
| Musika instrumentua | ahotsa |
| Zerbitzu militarra | |
| Adar militarra | Frantziako Aire Armada |
| Parte hartutako gatazkak | Lehen Mundu Gerra |
    | |
André Perchicot (Baiona, 1888ko abuztuaren 9a – ib., 1950eko maiatzaren 3a) lapurtar pistako txirrindulari eta abeslaria izan zen. Lehen Mundu Gerran hegazkinlaria izan zen eta, bere hegazkina bota zutenean, hanken erabilera galdu eta abesteari ekin zion. Hainbat abesti ospetsu grabatu zuen.
Txirrindularitza
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Baionan jaioa, André Perchicotek ingeniaritza ikasketak egin zituen. Gazte zela txirrindularitzan txapeldun bilakatu zen. 1912an Parc des Princesen abiadura txapelduna izatea lortu zuen, eta Munduko Txirrindularitza Txapelketan hirugarrena izatea lortu zuen Newarken, Ameriketako Estatu Batuak[1]. 1913an Europako abiadura txapelduna izan zen, eta munduko hirugarren berriro ere Leipzigen.
Lehen Mundu Gerran pilotu izan zen. 1916an hegazkina bota zuten eta hanken erabilera galdu zuen, bizkarrean zaurituta. Osatzen ari zela abesteari ekin zion, bere kideen morala altxatzeko. Laster egin zuen Gurutze Gorriaren aldeko txirrindularien bilerak ere. Berriro lasterketak ezin zituenez egin, abeslari gisa hasi zen.
Abestiak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]1921 eta 1939 artean 200 arrakasta baino gehiago grabatu zituen. 1925 arte 160 abesti grabatu zituen Pathé disketxean; ondoren, Odéon, Polydor eta Pathérekin grabatu zuen 1935ra arte.
- 1921 : C'est pas possible - (Pierre Codini)
- 1921 : Demain - Charles de Bucovich)
- 1921 : La grande Rouquine - (Maurice Gracey)
- 1921 : Perqué - (Félicien Vargues)
- 1921 : La sérénade de la purée (Georges Villard)
- 1921 : T'en as t'y du charbon? - (Dommel, Willems)
- 1922 : Bonsoir, belle amie - (Louis Izoird, Léon Raiter)
- 1922 : C'est la mode et voilà tout - (Pierre Chagnon)
- 1922 : Moi, j' m'en fous - (Charles Guindani)
- 1922 : La ronde de nuit - (Vincent Scotto)
- 1922 : Si vous avez du pognon - (Vincent Scotto)
- 1922 : La valse des beaux dimanches - (Albert Terrier)
- 1923 : Viva Mussolini - (Vincent Scotto, hitzak Lucien Boyer)
- 1923 : Quand on aime on a toujours vingt ans
- 1923 : Ah! si vous saviez, Mesdames! - (Gaston Gabaroche)
- 1923 : Ça fait bien - (Gaston Gabaroche)
- 1923 : Dans la rue - (Romain Desmoulins / Jean Rodor, Dommel)
- 1923 : Je gob' les femmes - (Laurent Bertin / Pauley, Julsam)
- 1923 : Les p'tit's femmes qui passent - (Gaston Gabaroche)
- 1923 : Quel bonheur! Quelle joie! - (Romain Desmoulins)
- 1923 : Décavé! - (Romain Desmoulins, hitzak de Dommels et Émile Audiffred)
- 1924 : Ça n'existe pas (Charles Jardin)
- 1924 : La môme Nana edo De la Bastille à la République (Albert Valsien)
- 1924 : La Rosière (Romain Desmoulins)
- 1924 : Sors d'ici! (Romain Desmoulins)
- 1925 : Mon Paris! (Lucien Boyer / Jean Boyer & Vincent Scotto)
- 1925 : On marie Antoinette (Pierre Chagnon / Amelet)
- 1926 : Les Femm's que j'aime (Louis Izoird, Léon Raiter / Vincent Telly)
- 1926 : Merci ! (Laurent Halet / Jean Rodor)
- 1927 : Elle avait une robe à carreaux - (Roger Dufas / Plébus, Danerty)
- 1927 : La fille à l'Estama - (François Tamburini / Jo Berard)
- 1928 : La noce à Rebecca (Georgius)
- 1929 : C'est Espagnol (Emile Audiffred, Geo Koger, Vincent Scotto)
- 1929 : Sérénade de la purée (Georges Villard) Pathé 4383
- 1929 (?) : Dites-moi Doumergue (1931an grabatua)
- 1930 : Quand on revoit la Tour Eiffel
- 1930 : À la Varenne
- c.1930 : Ca, c'est tout le Midi[2].
- 1931 : Le Béret (Lucien Boyer)
- 1934 :En revenant de la revue (reprise de Delormel & Garnier/Desormes, 1886, création Paulus)
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ (Ingelesez) «CYCLIST KRAMER'S DOUBLE CENTURY; Champion Captures Feature Event from Grenda and Perchicot at Newark Velodrome.» The New York Times 1912-09-23 ISSN 0362-4331. (Noiz kontsultatua: 2020-05-03).
- ↑ Cf. Commentaire de André Bernard, CD Marseille, mes amours (Éditions Music-Memoria).
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q522241
Multimedia: André Perchicot / Q522241