Bacavés

Bacavés Balear Uharteetako, Kataluniako, Valentziako, Andorrako Printzerriko eta Aragoiko Koroa zaharreko beste lurralde batzuetako (hala nola Aragoiko ekialdeko zerrenda, Alguer sardiniar hiria edo Ekialdeko Pirinioetako frantses departamendua) autonomia-erkidegoek partekatutako hizkuntza-sistema edo, zehazkiago, katalana aipatzeko formula sinkretikoa edo konposatua da.^[1]

Izendapen hori aipatutako lehen hiru lurraldeetako izenen hasierako letretatik abiatuta eratzen da, hizkuntza-sistema beraren barruan hizkuntza-modalitate desberdinak jasoko dituen izen komuna definitzeko, tokiko sentikortasunak eragin ditzaketen erreferentzia geografikorik gabe.

Jatorria[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kontzeptua Nicolau-Primitiu Gómez i Serrano historialariak sortu zuen. Lehen aldiz 1925ean erabili zuen. 1935etik aurrera bere testu pertsonaletan asko erabili zuen baina 1957 arte ez zuen liburu batean argitaratu. Sorkuntzarako hiru dialekto nagusien lehenengo letrak hartu zituen: "balear, català i valencià".^[2] Ez zuen ideia garatuko 1962ra arte, Herrialde Katalanen eta Komunitate Katalanaren izenaren inguruko eztabaidak gerraosteko valentzianismoaren munduan lehertu arte. 1950eko eta 1960ko hamarkadetan, terminoa klandestinitateko kultur munduko hainbat euskarritan agertuko zen arrakastarik izan gabe.^[3]

Beste formulak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sortu izan dira ere beste terminiak errealitate bera adierazteko: balcavarés, cavabán edo katalan-valentziar-balear, guztiak sentsibilitate politiko desberdinen arazoak sahiesteko. Ez dute arrakastarik izan ez herri mailan ezta ere hizkuntzalarien mailan.

1978an Cavava edo Katalan-Valentzia-Balear hizkuntzaren Manifestua argitaratu zen non terminoaren aldaera berri bat defendatzen zen, cavabà edo cavabànic, katalanaren, valentziaren eta baleararen lehen letretatik eta silabetatik, hiztun kopuruaren arabera ordenatutako hitza.^[4]