Cristina Cuerno

Wikipedia, Entziklopedia askea
Cristina Cuerno
katedradun

Bizitza
Herrialdea Espainia
Hezkuntza
HeziketaMadrilgo Unibertsitate Politeknikoa
Jarduerak
Enplegatzailea(k)Escuela Técnica Superior de Ingeniería Aeronáutica y del Espacio (Universidad Politécnica de Madrid) (en) Itzuli

Cristina Cuerno Rejado (Espainia, XX. mendea) ingeniari aeronautikoa eta irakaslea da, unibertsitateko katedraduna. 1992an, Ingeniaritza Aeronautikoko eta Espazioko Goi Eskola Teknikoan doktoregoa lortu zuen lehen emakumea izan zen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Aeronautikako ingeniaritza ikasi zuen Madrilgo Unibertsitate Politeknikoan.[1] 1992an, Ingeniaritza Aeronautikoko eta Espazioko Goi Eskola Teknikoan doktoratu zen lehen emakumea izan zen, “Estudio Experimental de la Dinámica de Estructuras Coherentes en Chorros Axilsimétricos Reactantes y No Reactantes” izeneko tesiarekin.[2]

Lan ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Madrilgo Aeronautika eta Espazioko Ingeniaritza Eskolako irakaslea da 1992az geroztik. 2016. urtean, ingeniaritza aeronautikoaren arloko unibertsitate-katedra lortu zuen.[3][4]

Urte batzuetan nazioarteko harremanetarako zuzendariordea izan zen bere ikastetxean. 2019an, Ingeniaritza Aeronautikoko eta Espazioko Goi Eskola Teknikoko zuzendaria izateko aukera izan zuen.[1] Ingeniaritza aeronautikoko prestakuntzaren historian (90 urte baino gehiagokoan) kargu hori bete zuen lehen emakumea izan zen.[2][1]

Abiazio Zibileko Istripuak eta Gertakariak Ikertzeko Batzordeko kidea da.[2] 2017az geroztik, pilotu gabeko Droneen Aire Segurtasunerako Estatu Agentziako Aholku Batzordeko kidea da, eta CTN 28/SC 2 Tripulaziorik gabeko Aireko Sistemen NUko Batzordeko kidea.[1] Ellas Vuelan Alto elkartearen bazkide sortzailea eta zuzendaritza batzordeko kidea ere bada.[5][6]

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Descubrir La Investigación De Accidentes De Aviación Civil/ Abiazio Zibileko Istripuen Ikerketa aurkitu, egilekidea (AENA Aireportuak, 2013).
  • Aeronavegabilidad Y Certificación De Aeronaves/ Aireontzien nabigagarritasuna eta ziurtapena. Paraninfo argitaletxea. 1. edizioa. 2008.ISBN 9788428331838[7]
  • El Planeta Eris Y El Calentamiento Global/ Eris planeta eta berotze globala. Infaron edizioa. ISBN 9789731991160.

Sariak eta aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 2019an Aeronautikaren Merezimendu Gurutzea, bereizgarri zuriarekin. Defentsa Ministerioa.[6][8]
  • 2022an Emakume eta Aeronautika sariak 2022, edizio horretan GISA eta Boeing-ek babestutakoak.[2]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]