Edukira joan

Eleberri bizantziar

Wikipedia, Entziklopedia askea

Eleberri bizantziar, grekoa edo abenturazkoa ere deitzen zaio. Ibilerei buruzko narrazioak dira, oso ondo eginda eta idatzita daudenak. Horietan abenturak maitasun-kontuekin nahasten dira.[1] Prosazko literatur genero bat da, Espainian XVI. eta XVII. mendeetan garatu zena; greziar eleberriaren egile helenistikoen imitazioz idatzi ziren, bereziki Heliodoro Emesakoaren estiloa jarraituz.

Hasteko Bizantziar Inperioaren eleberrigintza eta antzinako eleberri greziarra bereizi egin behar da. Bizantziar Inperioarena XII. eta XIV. mende artean garatu zen; literatura horretan Theodoros Prodromosen lanak ditugu. Baina hori ez da eleberri bizantziarraren eredua. Nahiz eta "bizantziar" adjektiboa izan, XVII. mendean garatu zen beste eleberri horiek ereduak antzinako eleberri greziarrean bilatu behar dira.

Obra ezagunenak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Generoko eleberriak gutxi dira eta, esan den bezala XVI. mendeko bigarren erdialdetik XVII. mende hasiera arte.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]