Estereoskopio

Wikipedia, Entziklopedia askea
Estereoskopio modernoa, aireko irudiak ikusteko erabilia

Estereoskopioa bi dimentsioko irudi bikoitz bat giza garunean nahastu eta hiru dimentsioko irudi bakar gisa ikusteko tresna, hau da, gauzakiak erliebean ikustea bideratzen duen tresna. Bata bestetik hurbil dauden bi puntutatik ikuspegi beraren bi argazki ateratzen badira eta bi argazki horiek estereoskopioan elkarren ondoan jartzen badira, ikuspegi hori erliebean ikusiko da. Sir Charles Wheatstonek asmatu zuen estereoskopioa 1840an.

Geologian eta geografian asko erabiltzen da, hegazkinetatik ateratako era horretako argazkiak estereoskopioan behatuz errazago egin baitaitezke leku bateko azterketa geologiko, geografiko eta geomorfologikoak.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]