Edukira joan

Isabel de Liaño

Wikipedia, Entziklopedia askea
Isabel de Liaño
Bizitza
JaiotzaValladolideko probintzia, XVI. mendea
Herrialdea Espainia
HeriotzaXVII. mendea ( urte)
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakidazlea

Isabel de Liaño (Palacios de Campos, Medina de Ríosecoko pedania, Valladolid, XVI. mendeaXVII. mendea) idazlea izan zen XVII. mende hasieran.[1]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Isabel de Liaño Palacios de Camposeko bizilaguna ,Medina de Ríosecoko pedania eta Valladolideko probintzian jaio zen.

Idazle ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Isabel de Liañok Historia de la vida, muerte y milagros de Santa Catalina de Sena[2] (Katalina de Senaren bizitzaren, heriotzaren eta mirarien historia) idatzi zuen, Valladoliden 1604ko urtarrilaren 15ean argitaratua.[3][4][5] Cristóbal Núñez de Leónek, erregearen eskribauak, liburuaren aurkezpenaren eta zegokion tasaren ordainketaren fede eman zuen, eta agiri horretan Isabel de Liaño alarguna zela ere aipatu zuen.[6]

Lana[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Santa Katalina de Senaren bizitzaren, heriotzaren eta mirarien historia Austriako Margarita erreginari zuzenduta dago, eta hari eskaini zion hitzaurrea.

Lan hori hiru liburutan banatuta dago eta "octava riman" konposatuta dago. Jatorrizko izenburua Octavas de Santa Catalina de Sena zen.

Hitzaurrearen eta dedikazioaren ondoren, zortzi poema daude. Horietako autore gehienak legelarien mundukoak dira. Horietako bat portugaldarra da, eta beste bat portugaldar familiarekin lotura izan lezake, haien abizenen arabera.[7][8]

Berriki egindako azterketek paratestuen garrantzia aipatzen dute; izan ere, obran autobiografiarik sartzen ez dutenez, garrantzi handia hartzen dute obraren sorreraren inguruko egoera ez oso onuragarriak agerian uzten dituztelako. Emakumeek ez dute presentzia handirik paratestuetan. Hala ere, Nieves Baranda Leturio literatura-katedradunak dioenez, Liañok esplizituki aipatzen ditu emakumeak testuaren hartzaile pribilegiatu gisa hasierako bertsoetan.[9]

«Y tú, lector, si tibio te sintieres

y mis versos en ti mal se perciben,

no los leas, te ruego, si quisieres,

pues para ti los tales no se escriben.

Solo los escribí para mujeres,

que lo que es devoción mejor reciben

y aunque no lo merezca harán estima

por ser de mano femenil la rima»

Eta zu, irakurlea, epel sentituz gero

eta nire bertsoak zugan gaizki hautematen badira,

ez irakurri, arren eskatzen dizut, nahi bazenu,

izan ere, zuretzat horrelako gauzak ez dira idazten.

Emakumeentzat baino ez nituen idatzi,

debozioa, hobeto jasotzen dutenak,

eta, merezi ez badu ere, aintzat hartuko dute

emakumeen eskukoa baita errima»

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]