Isolatzaile optiko

Wikipedia, Entziklopedia askea
Laserrarekin saiakuntzak egiteko isolatzaile optikoa.

Isolatzaile optikoa edo diodo optikoa argia norabide bakar batean igarotzen uzten duen osagai optikoa da. Oszilagailu optikoetan erabili ohi da nahi gabeko berrelikadura saihesteko, hala nola, barrunbe optikoa.

Teoria[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Isolatzaile optikoaren ikurra

Isolatzaile optikoaren osagai nagusia Faraday errotagailua da. Errotagailuari ezarritako eremu magnetikoak argiaren polarizazioan errotazioa eragiten du Faradayren efektua dela eta. Errotazioaren angulua ondoko adierazpenak emana dago:

,

non, errotagailuaren materialaren (amorfo edo kristalinoa; solidoa, likidoa edo gasa) Verdeten konstante den, eta errotagailuaren luzera.

Polarizatzailea eta analizatzailea duen Faraday errotagailua.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]