Edukira joan

Kasko beoziar

Wikipedia, Entziklopedia askea
Zaldun tesaliarra, kaskoa beoziarrarekin. Sidongo sarkofagoaren xehetasuna.

Kasko beoziarra garai klasikoan eta helenistikoan zalditeriak erabiltzen zuen kaskoa zen, batez ere tesaliarrek eta mazedoniarrek, nahiz eta haien jatorria beoziarra izan (hortik datorkio izena). Kasko korintiarrak ez bezala, ez zuen ikusmena mugatzen, eta ez zuen entzumenerako oztoporik sortzen, nahiz eta babes txikiagoaren kontura. Belarriak babesten zituen, batez ere goiko kolpeetatik.

Mikonek margotutako Maratoiko guduko freskoan, platearrak euren kasko beoziarrengatik bereizten dira.[1]

Kaskoa oso arina eta erosoa zen, eta nahiz eta sudurrekorik eta masailekorik ez izan, garondo-babeslea eta bisera handia zituen. Mazedoniako Filipo II.aren eta Alexandro Handiaren zalditeriara egokitu zuten, derrigorrezko egiteraino Mazedoniako zalditeriarentzat.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. Demostenes, Contra Neera 94
  • Thomas Schäfer, Andres Agathoi: Studien zum Realitätsgehalt der Bewaffnung attischer Krieger auf Denkmälern klassischer Zeit, Verlag Tuduv-Verlagesellschaft, 1997, ISBN ά88073-554-5
  • Martin Schäfer, Zwischen Adelsethos und Demokratie: archäologische Quellen zu den Hippeis im archaischen und klassischen Athen Verlag Tuduv, 2002, ISBN ί3-88073-584-2

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]