Kisaeng
Kisaeng (koreeraz: 기생) edo ginyeo (koreeraz 기녀) ere deituak, esklabo bihurtutako familia baztertuetako emakumeak ziren; gortesauak izateko eta goi klaseko gizonei entretenimendu artistikoa eta solasaldia emateko trebatzen zituzten[1][2]. Goryeo dinastian agertu ziren lehen aldiz, kisaengak gobernuaren legezko entretenitzaileak ziren, estatuarentzat hainbat funtzio betetzera behartuak zeudenak. Askok gortean lan egiten zuten, baina herrialde osoan zehar sakabanatuta ere bazeuden. Prestakuntza zaindua jasotzen zuten, eta sarritan arte ederrak, poesia eta prosa menperatzen zituzten, eta gizarte-maila baxukoak izan arren, artista heziak bezala errespetatzen zituzten. Entretenimenduaz gain, mediku-arreta eta joskintza ere egiten zituen[3].
Kisaengek, historikoak edo fikziozkoak, paper garrantzitsua dute Joseon dinastiaren kultura korearraren kontzeptuetan. Koreako istorio zaharrenetako eta ezagunenetako batzuetan, Chunhyangen ipuina kasu, kisaengek heroien papera dute. Benetako kisaeng gehienen izenak ahanzturan erori diren arren batzuk oraindik gogoratzen dira, beren talentuagatik edo leialtasunagatik. Hauetako ospetsuena XVI. mendeko Hwang Jini da[1].
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ a b Seth, Michael J.. (2011). A history of Korea: from antiquity to the present. Rowman & Littlefield ISBN 978-0-7425-6717-7. (Noiz kontsultatua: 2024-02-05).
- ↑ (Ingelesez) «Life and role of gisaeng courtesans» koreatimes 2015-02-04 (Noiz kontsultatua: 2024-02-05).
- ↑ (Ingelesez) Kramarae, Cheris; Spender, Dale. (2004-04-16). Routledge International Encyclopedia of Women: Global Women's Issues and Knowledge. Routledge ISBN 978-1-135-96315-6. (Noiz kontsultatua: 2024-02-05).
