L'Atalante (filma)

L'Atalante (filma)
Jatorria
Argitaratze-data	1934
Izenburua	L'Atalante
Jatorrizko hizkuntza	frantsesa
Jatorrizko herrialdea	Frantzia
Banatze bidea	eskatu ahalako bideo
Ezaugarriak
Genero artistikoa	film dramatikoa eta film erromantikoa
Iraupena	89 minutu
Kolorea	zuri-beltzekoa
Zuzendaritza eta gidoia
Zuzendaria(k)	Jean Vigo
Gidoigilea(k)	Jean Vigo
Antzezlea(k)
	Dita Parlo (en) ; Michel Simon ; Eugene Avtsine Aveline ; Paul Grimault ; Gen Paul (en) ; Jacques Prévert ; Jean Dasté ; Albert Riéra (en) ; Charles Dorat ; Fanny Clar (en) ; Gilles Margaritis (en) ; Lou Tchimoukow (en) ; Louis Lefebvre (en) ; Pierre Prévert (en)
Ekoizpena
Konpainia ekoizlea	Gaumont
Edizioa	Louis Chavance (en)
Ekoizpen-diseinatzailea	Francis Jourdain (en)
Bestelako lanak
Musikagilea	Maurice Jaubert
Argazki-zuzendaria	Boris Kaufman
Fikzioa
Kontakizunaren tokia	Paris
Bideoa	YouTube

L'Atalante Jean Vigok zuzendutako frantziar filma da, 1934an estreinatua.

Sinopsia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oharra: Atal honek istorio osoa edo amaiera argitzen du.

Herriko bizitzako monotoniatik ihes egiteko, Juliette Jean marinelarekin ezkondu zen. Baina Atalante gabarra itsasontzian bizitzea zaildu egiten du Jules eszentriko zaharraren presentziak. Paris, hiri handia ezagutzeko, Juliette ihesi egiten du, ondotik pasatzen den saltzaile batek animatuta. Haserre, senarrak alde batera utzi eta depresio sakon batean murgilduko da. Denbora pasa eta gero, Jules Julietteren bila joango da eta topatuko du. Atalantera elkarrekin itzultzen dira.

Fitxa teknikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Izenburua : L'Atalante
Zuzendaria : Jean Vigo , Albert Riérak lagunduta
Muntatzea : Louis Chavance
Gidoia : Jean Vigo, Albert Riera, Jean Guinéen oinarritutako idea batean.
Argazkigintza : Boris Kaufman
Markoa : Louis Berger, Jean-Paul Alphen ^[1]
Soinua : Marcel Royné
Musika : Maurice Jaubert, Charles Goldblatt
Ekoizpena : Jacques-Louis Nounez
Jatorrizko herrialdea :Frantzia
Ekoizlea: Gaumont-Franco Film-Aubert
Generoa : Komedia dramatikoa
Iraupena : 89 minutu (bertsio osoa)
Argitaratze datak :
- Frantzia :1934ko apirilaren 24a (proiekzio korporatiboa),1934ko irailaren 14a ( Paris )
- Estatu Batuak :1947ko ekainaren 21a

Aktoreak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Michel Simon : Jules
Dita Parlo : Julieta
Jean Dasté : Jean
Gilles Margaritis : hawker-a
Louis Lefebvre : mutiko txikia
Raphaël Diligent : Rasputin, mendizalea
Maurice Gilles : jabea

Akreditatu gabeko aktoreak

Fanny Clar : Julietteren ama
Charles Dorat : lapurra
Paul Gen : erren egiten duen gonbidatua
Jacques Prévert : silueta
Pierre Prévert : bidaiaria presaka
René Blech : ohorezko gizona
Paul Grimault
Albert Riéra
Lou Tchimukov
Genya Lozinska

Filmaren inguruan[aldatu | aldatu iturburu kodea]

L'Atalante da Jean Vigok zuzendutako film luze bakarra, filma karteletik kendu eta astebetera hil zena.

L'Atalante Louis Chavance k muntatu zuen, Jean Vigoren zuzendaritzapean, jada gaixo eta ohean zegoels.

La Gaumontek, zuzendariak egin Zéro de conduct lanak Izan zuen debekuaren ondoren kezkatuta, zinemagilearen aurreko filmak, Maurice Jaubert-en musika Lys Gauty Le Chaland qui passe- ren abesti arrakastatsuarekin ordezkatzea erabaki zuen. Filma abesti honen izenburuarekin kaleratu zen. ^[2] Eszenak ezabatu ziren, filma Chavance berak editatu zuen. Jatorrizko 84 minutuetatik, 19 minutu kendu zioten eta 65 minutuko iraupenarekin geratu zen. Filmaren porrot komertzialaren ondoren, antzokiek kopia moztu zuten "hobetzeko", zinema mutuko egunetan ohikoa zen, baina praktika hori are suntsitzaileagoa gertatzen zen soinudun filmekin.

1940an, Henri Beauvais Gaumont- eko eskubideen jabe eta akziodun ohiak ahalik eta bertsiorik zuzenena aurkeztu zuen (berreraikuntza partziala, ahal zuen moduan), berak moztutako filmaren jatorrizko izenburua eta musikarekin. Zoritxarrez, kopia honen negatiboa gerran suntsitu zen.

1950ean, Henri Langlois-ek eta Cinémathèque française- k Beauvais-en bertsio horretan oinarrituko dira, han eta hemen aurkitutako ale ezberdinekin eta Vigoren ingurukoekin elkartuz zuzenduko dute. Zaharberritze honen kalitate teknikoa kaskarra da.

1983an, Jean-Louis Bompoint zuzendari gazteak, 23 urtekoa, jakin zuen Frantziako Zinematekak duela gutxi aurkitutako elementu argitaragabeen jabe izan zela. Zaharberritze berri bat jarri nahi zuen martxan, baina Vincent Pinel, Cinémathèque française-ko komisarioa, dagoeneko gaia ezkutuan aztertzen ari zen.

1990ean, laster jabari publikora eroriko zen lanari buruzko eskubideak gorde nahian, Gaumontek zaharberritutako bertsioa kaleratu zuen. Michel Schmidtek ekoitzi zuen eta Jean-Louis Bompointek moldatu zuen (bien bitartean Luce Vigo zinemagilearen alabaren babesarekin) eta Pierre Philipperen laguntzarekin.

Canneseko zinemaldian aurkeztutako zaharberritze hau azkenean " osatu " dela esan zen. Baina bertsio honek 1934ko bertsioan editatu ez ziren zatiak biltzen ditu, esate baterako " iceberg plana" ospetsua non HJean Dasté izotz kubo bat xurgatzen erakusten duen. Zaharberritzaileek ez zekiten non itsatsi ametsetako plano hau, zalantzarik gabe bikaina, beraz filmaren erdian kokatu zuten. Gainera, muntaia berri hau hizkuntza zinematografikoaren gramatika modernoago baten norabidean doa. Filmak pisua hartzen du. Mugimendu motela ere gehitzen zaio azken planoari eta, gainera, estutu egiten da.

Urte berean, Jean-Louis Bonpoint-ek Londresen aurkitu zuen 1934ko L'Atalanteren lan-kopia, azken bertsiotik gertu, baina 1990eko zaharberritzaileek ez zuten inspirazio osoa hartzeko astirik izan. Paulo Emílio Sales Gomes emandako arrasto bati esker aurkitu zen Ramsay-k argitaratutako Jean Vigo liburuan, coll. Poltsiko zinema :

«

Ezin izan dugu jarraitu Frantziako Cinematecak egindako bertsio berriaren exekuzio teknikoaren lana, baina azken emaitza ikusita, ez da interesik falta. Hala ere, 1950ean Antibesko Jaialdia zela eta, Pariseko prentsari edo filmeko artxiboen nazioarteko federazioaren kongresuari, Cambridge-n, 1951n, L’Atalanteren jatorrizko bertsioa berregin zela aitortu zenean, Bruselan 1934an gertatu bezala, exagerazio bat izan zen. Nolanahi ere, nahiz eta orain zaila den jatorrizko bertsioa berreraikitzea, aurrerapen bat egin da eta oraindik beste batzuk egin daitezke. Londresen, 1934tik aurrera, filmaren kopia bat egon zen, jatorrizko titulua gordeta, Jean Vigoren miresleentzat itxaropenez betea. Vigoren lana 1934an iritsi zen Ingalaterrara, ia aldi berean, Londresen —aurtengo udazkenean— L’Atalanteren proiekzioarekin, zine komertzial batean, eta Zero de conductionen proiekzioarekin, zine klub batean. (...) Ez da gaueko astoaren aharrantza, L’Atalante titulua baizik. Beharbada, Gaumontek, Bixiok ikusle ingelesari buruz egindako abestiaren xarmaz zalantza eginez, Rochechouart jauregiaren bertsioa bidaltzea erabaki zuen.

»

Canneseko lehen emanaldiaren amaieran, Freddy Buachek, zaharrritzaileak laguntzeari uko egin zion, operazioarekin zuzenean lotu ez zelako, ozen oihukatu zuen. :

«

L'Atalanteren kopia ona da, baina ez hoberena…

»

.

2001ean, Bernard Eisenschitz zinemaren historialariak L'Atalante zaharberritu zuen, modu zorrotzagoan, Londresen aurkitutako kopian oinarrituta, helburua Vigok bere ohetik onartutako jatorrizko muntaiara itzultzea izanik.

Eisenschitzek konparatutako film bat egin zuen, gordetako bertsio eta zatien artean, Les Voyages de L'Atalante izenburupean.

Aitortza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

L'Atalantea aldizka aipatzen da zinemako film handienen artean eta hainbat zuzendariren gogokoenetako bat da. Emir Kusturica da horietako bat eta Vigo poetatzat du. Ezkontzako hainbat eszena eta Underground filmeko urpeko sekuentziak L'Atalanteren ^[3] eszenetan inspiratuta daude.