Leoncia Gómez Galán

Wikipedia, Entziklopedia askea
Leoncia Gómez Galán

Bizitza
JaiotzaValencia de Alcántara, 1903
Herrialdea Espainia
HeriotzaCáceres, 1986 (82/83 urte)
Jarduerak
Jardueraketxeko langilea eta press agent (en) Itzuli

Leoncia Gómez Galán (Valencia de Alcántara, Cáceres, 1903- Cáceres, 1986) etxeko langilea eta Cáceresko El Periódico Extremadurako azken vocera delakoa.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Valencia de Alcántaran jaio zen 1903an. Rocamador elizaren atean utzi zuten. Herriko bikote batek hartu eta adoptatu egin zuen. Cáceresera joan ziren, eta Cáceresko abokatu ezagun baten etxean hasi zen lanean etxean laguntzaile, hilean 7 pezeta irabazita. Leonciak lanean 50 urte eman ondoren, 15 hogerleko kobratzen zituen.[1] Arratsaldeetan, josten ari zela, ipuin herrikoiak kontatzen zizkien familiako bederatzi haurrei.[2][3]

1966an, El Periódico Extremadurako zuzendari zen Germán Sellersek Leonciak egunkaria kalez kale saltzeko proposatu zion nagusiari. 63 urte zituela, lanbide berria garatzen hasi zen, eta irabazten zuen diru apurrari esker Busquet auzo jendetsuan errentan hartutako gela batean bizitzeko eta ordaintzeko ematen zion.[3] 1975era arte, 72 urte zituela, eskualdeko prentsaren egunkari dekanoa, Pintores kalearen amaieran, San Juan auzoko San Juan plazan aritu zen.[4] Berri garrantzitsuren bat izatea gustatzen zitzaion, Cáceresko kaleetan oihuka ibiltzeko aukera ematen baitzion, tirada handitzeko eta diru pixka bat gehiago ateratzeko.[3][2]

74 urterekin ezagutu zuen maitasuna, Cervantes etorbideko zaharren egoitzan. Oropesako Salvador Hernández Fernándezekin ezkondu eta Benidormera joan ziren eztei-bidaian. Bizitza osoan lan egin zuen familiako seme-alabak izan ziren ezkontzako aitabitxi-amabitxi.[2]

Sariak eta aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 1999ko apirilaren 22an, El Periódico Extremaduraren 75. urteurrenarekin batera, eskultura bat jarri zen Leonciaren omenaldi gisa, Eulogio Blasco Arte Ederren Eskolako eskultura-irakasleak egina. El Periódico Extremadura egunkariko ale bat irribarretsu erakusten du. Hainbestetan saldu zuen lekutik hurbil.[2] Estatuak bandalismo ugari jasan ditu.[5][6] Hiriaren ikono bihurtu da eta herritarren mugimenduetarako bozgorailua izan da.[7] Inauterietan mozorrotu dute, Eguberrietan Aita Noelen txanotxoa jarri diote, Womaden arrastoak, Aste Santuan kapiroteak, indarkeria matxistaren aurkako lotura moreak, LGTBI mugimenduaren bandera.[8] Facebook, Instagram eta Twitter-en, selfieak egitera eta partekatzera gonbidatzen ditu bisitariak.[9]
  • El Periódico Extremadurako sarrerari omenaldia egiteko erretxinazko beste estatua bat dago. Eskuan, lehen alearen azala koloretan duen egunkari bat erakusten du.[2]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ MUÑOZ, MIGUEL ANGEL. (2012-12-23). «Leoncia y el "Extremaduraaaaaaaa..."» El Periódico Extremadura.
  2. ↑ a b c d e «Leoncia cumple 20 años» El Periódico Extremadura 2018-04-16.
  3. ↑ a b c González, Rafa. Leoncia, un símbolo pero de clase | Mundo Obrero. .
  4. ↑ Turismo de Cáceres. Estatua de Leoncia Gómez. .
  5. ↑ Benito, Gema Guerra. (2020-10-13). «Las siete vidas de Leoncia» El Periódico Extremadura.
  6. ↑ «Leoncia vuelve a su lugar en la Plaza de San Juan de Cáceres» Canal Extremadura 2020-12-03.
  7. ↑ Benito, Gema Guerra. (2022-10-05). «Leoncia: una parada más en las rutas turísticas» El Periódico Extremadura.
  8. ↑ Rubio, Miguel Ángel Muñoz. (2020-12-03). «Leoncia vuelve con reivindicación: 'Retirada inmediata de la Cruz'» El Periódico Extremadura.
  9. ↑ Reviriego, Juan Floriano. (2020-03-18). «7 mejores sitios donde hacerse un selfie en Cáceres» Todo sobre Cáceres.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Leoncia_Gómez_Galán&oldid=9213205"(e)tik eskuratuta