Edukira joan

Metodo sismikoa

Wikipedia, Entziklopedia askea
Uhin sismikoa

Metodo sismikoa geosfera aztertzeko metodo guztietatik datu gehien eskaintzen dituena da. Uhin sismikoek lurraren barruan hedatzean izaten duten jokaeraren azterketan oinarritzen da metodo hau.

Uhin sismikoa

Uhin sismikoak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Sakontzeko, irakurri: «Uhin sismiko»

Uhin sismikoak lurraren barnean lurrikarak gertatzean edo leherketa kontrolatuak egitean sortzen diren uhinak dira. Askatzen duten energia hori P, S eta L/R uhin gisa hedatu ahal dira.

Uhin sismiko motak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Harrien ezaugarriak nolakoak diren adierazten dituzte uhin hauen edaketek.

Hiru mota[1] daude:

P solido nahiz likidoetan; zenbat eta zurrunagoa izan trinkoagoa da.
S Soilik solidoetan.
L eta R Lurrazaletatik edatzen direnak dira; hondamendiak sortzen dituena.
  • Hedapen-abiadura ingurunearen zurruntasunarekin zuzenean proportzionala da; gero eta zurrunagoa materiala uhina gero eta abiadura handiagoan doa.
  • Uhinen hedapen-abiadura ez denean aldatzen materiala homogeneoa da.
  • Gero eta dentsitate handiagoa gero eta abiadura txikiagoa.
  • Material motaz aldatzean bapateko hedapen-abiadura aldaketa gertatzen da(Etenunea).

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]