Talkazko inprimagailu

Wikipedia, Entziklopedia askea

Talkazko inprimagailua talkaren indarran oinarritzen den inprimagailu mota da, euskarrira tinta (papera, gardenkiak, etab.) idazmakinen antzera transferitzeko.

Talkazko inprimagailuak testua erreproduzitzera mugatzen dira, tinta-zintak ezer gutxi egiteko aukera ematen baitu grafikoekin eta zehaztasun eta kalitate handiagoa eskatzen duten beste gauza batzuekin. Beste desabantaila bat tintazko zinta monokromoa dela da.

Inprimatzeko buruaren arabera, bi talde nagusitan banatzen dira:

  1. Margaritazko inprimagailuak: bola metaliko bat barneratzen dute eta bertan inprimatu beharreko hainbat letra eta ikur erliebean daude; bola euskarri mugikor baten gainean pibotatzen da eta tintazko zinta jotzen du, horrela dagokion letra inprimatuz. Margaritazko kateko inprimagailuak eta letra-tipo finkoak erabiltzen dituzten beste metodoak guztiz zaharkituta daude, funtsean, testua inprimatzeko bakarrik gai direlako.
  2. Inprimagailu matrizialak: orratz txiki sorta bat dute, paperean eragin nahi den irudia osatzeko; zenbat eta orratz gehiago izan inprimatzeko buruak, orduan eta bereizmen handiagoa izango da, normalean 150 eta 300 artean egon ohi dena, azken kopuru hori gainditzea ia ezinezkoa izanik.

Talkazko inprimagailuak izan ziren merkatuan agertu ziren lehenak, eta tintazko inprimagailuen eta laser-inprimagailuen aurrean protagonismoa galdu duten arren, oraindik ere oso erabilgarriak dira faktura edo inprimaki jarraituak inprimatzeko.

Sailkapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Funtzionamenduaren arabera, lau talkazko inprimagailu mota bereiz daitezke:

Margaritazko inprimagailua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Margaritazko inprimagailuak karaktere guztiak ditu erradialki gurpil batean antolatuta. Gurpilak biratzen du inprimatu beharreko karakterea zintaren aurrean kokatuz. Mailu batek pertsonaia zintaren kontra jotzen du, eta horrela tinta paperera transferitzen du.

Karaktereak inprimatzeko margarita.

esferazko inprimagailua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Euskarri mugikor baten gainean biratzen den esfera bateko karaktere guztiak ditu karakterea zintaren aurrean jarri eta karakterea paperean inprimatzeko kolpatu arte.

Inprimatzeko esferen adibideak, bi (2) euroko txanpon baten tamainarekin alderatuta.
IBM inprimatzeko buru esferikoa (bigarren belaunaldia), pisua: 10 g eta diametroa: 35 mm.

lerrokako inprimagailua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lerrokako inprimagailuak karaktere guztiak lerro batean jartzeko biratzen duen danbor bat du. Horrela, lerroen bidez inprimatzeko gai da eta ez karaktereen bidez, eta horrek inprimatze-abiadura handitzea dakar.

Danborra lerrokako inprimagailu batean.

Inprimagailu matriziala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Inprimagailu matrizialean, inprimaketa pixel edo puntu matrizea duten buruek egiten dute. Buruak 7 eta 24 orratz artean ditu, tintaren aurka bultzatzen direnak, puntu txikien bidez karaktereak osatuz. Horri esker, letra tipo desberdinak eta irudiak ere inprima ditzakezu.

Epson LQ-2550 koloretako puntu matrize inprimagailua 24 pin zabaleko gurdiarekin.

Bere burua lerro batez edo gehiagoz osatuta dago

Ezaugarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Margaritazko inprimagailua eta esferazko inprimagailua guztiz zaharkituta daude, baina oraindik ere oso erabilia da inprimagailu matriziala fakturak edo inprimakiak inprimatzeko orduan, batez ere NCR paperean edo paper jarraituan.

Inprimaketak monokromoak eta kalitate baxukoak dira, kopia bakoitzeko kostu oso baxua izatearen abantailarekin, erabiltzen duten kontsumigarri bakarra tinta-erroilua edo prezio merkedun zinta delako.

Inprimatze-abiadurari dagokionez, talkazko inprimagailuen kasuan segundoko karaktereetan neurtzen da, eta ez minutuko orrialdetan, ohi denez. Inprimatzeko batez besteko abiadura segundoko 300 eta 600 karaktere bitartekoa da.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]