Transmisio sinkrono

Wikipedia, Entziklopedia askea

Transmisio sinkrono datu transmisiorako igorgailua eta hargailua seinale (erloj) baten bidez sinkronizatzen diren transmisio-modua. Erlojupeko komunikazioa ere deritzo. Transmisio asinkronoari erkatzen zaio.

Sarrera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Datu-transmisiorako igorlearen eta hartzailearen erlojuak sinkronizatzen dira. Transmisioak irauten duen bitartean etengabe sinkronizatuta mantentzen dira komunikazioaren partehartzaileak.

Transmisio sinkronoan bit sekuentzia trinkoa bidaltzen da, trama deritzona.

Datu-bloke marduletarako, transmisio sinkronoa asinkronoa baino eraginkorragoa da.

Sinkronismo moduak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sinkronismoa gauzatzeko bi modu daude:

  1. Komunikazio kanal independente bat erabiltzea
  2. Sinkronismorako kode bat erabiltzea, Manchester kodeketa esaterako.

Manchester kodeketak datuen artean sinkronismorako erabilgarriak diren seinaleak tartekatzen ditu.


Transmisioaren hasieran atariko seinale batzuk erabiltzen dira:

  • Sinkronizazio-byteak: Byte-ra zuzendutako protokoloetan.
  • Flag: Bit-era zuzendutako protokoloetan.


Atariko seinalearen eginkizunik nagusiena, hartzaileari datuen etorreraz ohartaraztea da.


Erloju-seinaleek transmititzeko edo jasotzeko abiadura zehaztuko dute.


Transmisio sinkronoaren trama egitura[aldatu | aldatu iturburu kodea]

3 bit

N bit-ak

2 bit

1 bit

Helbiderako bitak

Mezuko bitak

Egiaztatze bitak

Bukaerako bita


Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]