Otsababa emea
Deskribapen orokorra[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ranunculaceae familiakoa da. Europa erdialdeko eta mendebaldeko jatorrizko landare iraunkor honek 30 cm-ko altuera lor dezake. Helleborus viridis-ek antofilak eta dipteroak erabiltzen ditu bere kelly-koloreko loreak hori ukituekin polinizatzeko, ugalketa-unitate hermafroditaz hornituak
Beharrak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Helleborus viridis espeziea hobeto garatuko da pH azido, neutro, alkalino edo oso alkalinoa duten lurzoruetan. Bere lurpeko zatia indar handiz haziko da. Ureztatzea egokitu beharko dugu, lurzoruan hezetasun maila konstantea mantendu nahian, eguzkiarekiko esposizioa, inguruneko hezetasuna, tenperatura, etab.
Argi-beharrei dagokienez, oso exijentea dela baiezta dezakegu, erdi itzalean soilik jar daiteke bere hazkuntza arruntean eragin negatiborik ez izateko.
Baldintza txarren aurrean duen gogortasunari dagokionez, esan dezakegu aurre egin dezakeen gutxieneko tenperatura, izozteak direla.
Propietateak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Ekintza kardiotonikoa du baina oso toxikoa da, beraz, ez da gomendagarria erabiltzea.
- Lorategietan antiparasito gisa erabiltzen da.
- Homeopatian behazun-afekzioen aurka erabiltzen da.