Txileko Itzulia
| |||
Orokortasunak | |||
Kirola | Errepideko txirrindularitza | ||
Sorrera | 1976 | ||
Desagertzea | 2017 | ||
Ekitaldi kopurua | 32 (urtea: 2017) | ||
Aldizkotasuna | urterokoa (Urr) | ||
Mota | Kirol lehiaketa errepikakor | ||
translation for raceinfobox_translate index 33 not found | Txile | ||
Antolatzailea | UCI | ||
Webgune ofiziala | Webgune ofiziala | ||
Palmaresa | |||
Azken garailea | Nicolás Paredes | ||
Garaipen gehien lortu duena | Marco Antonio Arriagada Quinchel Luis Fernando Sepúlveda (2 garaipen) | ||
Dokumentazioa |
Txileko Itzulia Hegoamerikako herrialde honetan egiten den txirrindulari Itzulia zen. 10 etapa izaten zituen.
Historia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Itzuli hau, 50 hamarkadeko beste Itzuli baten ondorengotza zen. Itzuli hori, Vuelta al centro de la Republica zen. Lehenengo ekitaldia, 1976ko urriaren 23an hasi zen. Ekitaldi hura azaroaren 1ean amaitu zen. "El Mercurio" aldizkariak antolatu zuen lasterketa Puerto Montt-tik Santiagora. Bidean Portilloko kronoigoera zegoen. Etapa honetan Giovanni Fedrigo italiarrak alde galanta lortu zuen eta Itzulia irabazi zuen.
1977. urtean, mundu mailan famatua bilakatu zen. Horrela, bigarren ekitaldian 12 talde izan ziren irteeran. Aipatzeko ziren Kolonbiako taldeak. Antonio Londoño kolonbiarrak irabazi zuen ekitaldi hau eta beste bi herrikide podiumean izan ziren berarekin. Taldeka ere irabazi zuten.
Hurrengo urteetan Kolonbiako txirrindulariak gailendu ziren baita ere.
1990eko hamarkadako lehenengo urteetan errusiako zenbait txirrindularik gailendu ziren. Besteak beste, Pavel Tonkov errusiarra.
1993 eta 1994ko ekitaldiak ez ziren egin.
1998. urtean Jose Ramon Uriarte bizkaitarrak irabazi zuen.
XXI , mendean arazo politiko eta ekonomikoengatik edizio batzuk ez ziren egin; 2007-2010 eta 2013-2016, guztiak barne.
2017. urtekoa itzuli honetako azken ekitaldia izan zen.
Palmaresa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Urtea | Txapelduna | Txapeldunordea | Hirugarrena | |
---|---|---|---|---|
1976 | Giovanni Fedrigo | Guido Van Calster | Franco Preda | |
1977 | Antonio Londoño | Luis Manrique | Hernán Donneys | |
1978 | Norberto Cáceres | José Patrocinio Jiménez | Alberto Minetti | |
1979 | Alfonso Flórez | José Patrocinio Jiménez | Antonio Londoño | |
1980 | Plinio Casas | Fernando Vera | Sergio Aliste | |
1981 | Marc Somers | Alexi Grewal | Roberto Muñoz | |
1982 | Julio Rubiano | Alexi Grewal | José Patrocinio Jiménez | |
1983 | Roberto Muñoz[1] | Miguel Droguett | Steve Tilford | |
1984 | Renan Ferraro | Antônio Carlos Silvestre | Carlos Correa | |
1985 | Federico Moreira | Fernando Vera | Jaime Bretti | |
1986 | José Dario Hernández | Gabriel Roberto Sabbiao | Wanderley Magalhães Azevedo | |
1987 | Peter Tormen[2] | Fabio Acevedo | Carlos Neira | |
1988 | Fernando Vera | Gustavo De los Santos | Gilson Rangel | |
1989 | Julio César Ortegón | Édgar Humberto Ruiz | Héctor Iván Palacio | |
1990 | Sergei Sukhoruchenkov | Omar Trompa | Henry Ortiz | |
1991 | Pavel Tonkov | Marco Milesi | Marcelo Agüero[3] | |
1992 | Juri Surkov | |||
1993-1994 ez zen jokatu | ||||
1995 | Luis Ricardo Mesa[4] | Gustavo Figueredo | Jamil Suaidem | |
1996 | Christophe Moreau | Félix García Casas[5] | Pascal Hervé | |
1997 | Patrice Halgand | Félix García Casas | Pascal Hervé | |
1998 | Jose Ramon Uriarte | Andrei Kivilev | Marcel Wüst | |
1999 | Luis Fernando Sepúlveda | Márcio May | Luis Amarán | |
2000 | Luis Fernando Sepúlveda | Richard Rodríguez | José Medina | |
2001 | David Plaza Romero | Andrei Sartassov | Gonzalo Garrido | |
2002 | Gonzalo Salas | Marcelo Agüero | Edgardo Simón | |
2003 | Marco Antonio Arriagada Quinchel | José Medina | Jorge Giacinti | |
2004 | Marco Antonio Arriagada Quinchel | José Medina | Marcelo Arriagada | |
2005 | Edgardo Simón | Gonzalo Salas | Marco Antonio Arriagada Quinchel | |
2006 | Andrei Sartassov | Jorge Giacinti | Luis Fernando Sepúlveda | |
2007-2010 ez zen jokatu | ||||
2011 | Gonzalo Garrido[6] | Sergio Godoy | Vicente Muga | |
2012 | Patricio Almonacid | Félix Cárdenas | Gonzalo Garrido | |
2013-2016 ez zen jokatu | ||||
2017 | Nicolás Paredes | Cristhian Montoya | Efrén Santos | |
2023 | baliogabe |
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ (es) Roberto Muñoz: El hombre que cambió la historia de la Vuelta Chile, web.archive.org.
- ↑ (es) Peter Tormen, héroe con pedales, retropedal.blogspot.com.
- ↑ (es) Vuelta Chile 1991, mbasic.facebook.com.
- ↑ (es) Mesa, el campeón, eltiempo.com.
- ↑ (en) Vuelta a Chile - Cyclingnews.com, autobus.cyclingnews.com.
- ↑ (es) Gonzalo Garrido será declarado ganador de la Vuelta de Chile 2011, cooperativa.cl.