Autozefalia

Wikipedia, Entziklopedia askea

Autozefalia, eliza kristauetan, eta, bereziki, Eliza Ortodoxoan eta ekialdekoetan, eliza hierarkiko baten estatusa da, non bere gotzainak, goragoko mailako beste inor ez duen. Kontzilio ekumeniko batek edo maila altuko gotzain edo beste primatu batek, probintzia eklesiastikoak gotzain horren autoritatetik askatzen dituenean, eliza independente berria, jada bertakoa ez den hierarkiarekiko erabat leial mantentzen den bitartean, kontseilua edo primatua, autozefalia ematen ari da.

Adibidez, Zipreko Eliza Ortodoxoari, autozefalia eman zitzaion Efesoko kontzilioan, eta Zipreko artzapezpikuak zuzentzen du, goragoko autoritate eklesiastikoren aurrean erantzuten ez duena, bere eliza, beste eliza ortodoxo batzuekiko erabat leial mantentzen den arren. Antzera, Etiopiako Tewahedo Elizari autozefalia eman zion Gotzain Koptoak 1950ean, eta Amerikako Eliza Ortodoxoak, Moskuko Aitalehendiak autozefalia eman zion 1970ean.

Autozefaliaren aurreko maila bat, autonomia da. Eliza autonomo batek, bere maila goreneko gotzaina du, artzapezpiku edo metropolitar bat bezala jatorrizko elizako aitalehena goragoko autoritate bezala duelarik, baina erabateko burujabetza du beste gauza guztietan.

Autozefalok ez du autogobernu esan nahi, baizik "buru propioarekin". Kephalosek, grezieraz, burua esan nahi du. Beraz, autozefalok, buru propioa duela esan nahi du, autonomok, "autolegetua" esan nahi duen bitartean. Nomos da, grezieraz, "legea" esan nahi duen hitza.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]