Erromatar egutegia

Wikipedia, Entziklopedia askea
Erromatar egutegiaren marrazkia, K.a. 60koa.

Erromatar egutegia hainbat aldiz aldatu zen Erromako sorreratik Inperioaren gainbeheraraino. 46. urteko osteko egutegia Juliotar egutegia da.

Urteak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Urteak adierazteko hiru sistema erabili zituzten[1]:

Hilabeteak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erromatar idazleen arabera Romulok hilabeteak asmatu zituen:

Romuloren hilabeteak
Martius (31 egun)
Aprilis (30 egun)
Maius (31 egun)
Iunius (30 egun)
Quintilis (31 egun)
Sextilis (30 egun)
September (30 egun)
October (31 egun)
November (30 egun)
December (30 egun)

Egunak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Egunak zehazteko erromatarrek hiru data besterik ez zituzten erabiltzen, aurreko eta hurrengo egunak haietatik zenbatuak (pridie eta postridie hurrenez hurren):

Orduak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eguna ez zen 24 ordukoa baizik eta 24 zati berdinekoa[2]. Hau da, udan orduak luzeagoak ziren. Orduak neurtzeko eguzki erlojuek (horologium) edo ur erlojuek (clepsydra) erabiltzen zituzten.

Gero ordua adierazteko zenbaki ordinalak erabiltzen zituzten (hora prima, hora secunda, hora tertia eta abar), beraz, hora prima egunsentiarena, hora duodecima ilunabarrena eta hora sexta eguerdiarena ziren.

Gaua berriz, lau zatitan banatzen zuten, vigilia izenekoak.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Brind'Amour, P. Le Calendrier romain: Recherches chronologiques (Ottawa, 1983)
  2. Bickerman, E.J. Chronology of the Ancient World. Londres: Thames & Hudson, 1969

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]