Esperança Camps Barber

Aldatu loturak
Wikipedia, Entziklopedia askea
Esperança Camps Barber

Minister of Culture of the Balearic Islands (en) Itzuli

2015eko uztailaren 2a - 2016ko apirilaren 6a - Ruth Mateu Vinent →
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakEsperança Camps Barber
JaiotzaCiutadella de Menorca, 1964ko abuztuaren 21a (59 urte)
Herrialdea Espainia
Hezkuntza
Hizkuntzakkatalana
gaztelania
Jarduerak
Jarduerakpolitikaria eta kazetaria
Jasotako sariak

Esperança Camps Barber (Ciutadella, Menorca, Balearrak, 1964ko abuztuaren 21a) Menorcako kazetaria, idazlea eta politikaria da.[1][2]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Komunikazio Zientziak ikasi zituen Unibertsitate Autonomoan, oso gaztetatik hasi zen lanean irratian, lehenbizi Radio Sant Cugat-en eta, ondoren, Menorcako Herri Irratian. Geroago, Valentziara joan zen bizitzera, eta han lan egin zuen Canal 9 irratian ta, ondoren, Canal 9 telebistan.[1] Valentzian, Mallorcan eta Menorcan bizi izan da.

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kazetari[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Telebistako kazetari gisa, Canal Nou kanaleko erredaktore ezaguna izan zen, eta oso kritikoa izan zen Valentziako Generalitateak hura ixteko erabakiarekin.[3] 2020an, ibilbide berria hasi zuen À Puntu irratian, telebistan albistegien zuzendariorde gisa aritu ondoren. 2020ko irailaz geroztik, Valentziako Vilaweb-eko erredakzio-burua da.[4]

Idazle[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Idazle gisa, gutxienez zazpi eleberri argitaratu ditu. Naufragi a la neu Xàtibaren Blai Bellver saria jaso zuen 2011n, eta El cos deshabitat eleberriak El lector de l'Odissea saria jaso zuen. Zenbait ipuin eta eleberri labur ere argitaratu ditu, esaterako, Col·lecció particular, 2012an. Talde-lanetan parte hartu du, adibidez, El llibre de la Marató 2009.[5] Valentziako zenbait literatura-sari irabazi ditu, aurretik egindako beste lan batzuekin; adibidez, Joanot Martorell Gandiaren narratiba 2003; Alzira Hiria eleberria, 2004; Valentziar idazleen narratiba kritika, 2004; eta Bancaja Vicent Andrés Estellés Narratiba saria, 2006. Valentziako Pasqual Alapont, Manuel Baixauli, Vicent Borràs, Àlan Graves, Urbà Lozano eta Vicent Usó idazleekin batera, Unai Siset kolektiboaren parte da, eta 2010eanSubsòl liburu bateratua argitaratu zuten.[6] 2016 Tiana Negra jaialdirako argitaratu zituen La cara B (Llibres del delicte) eta La isla sin tiempo Meteora argitaletxearekin.

Politikari[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2015eko uztailaren 2an Balear Uharteetako Gobernuko Gardentasun, Parte-hartze eta Kultura sailburu izendatu zuten.[7] Gobernuaren eta bere alderdiaren laguntzarik ez izateagatik 2016an kargua utzi zuen eta Ruth Mateu Vinentek ordezkatu zuen.[8] [1]

Lana[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hauexek dira bere liburu batzuk:[1]

  • Ja t'ho diré, dos o tres rams de locura. Menorca: Menorca Segle XXa, 2003.
  • Enllà de la mar. València: Bromera, 2004 (Gandiako Joanot Martorell narratiba saria 2003).
  • Quan la lluna escampa els morts. València: Bromera, 2005 (Alzira Hiria nobela saria 2004; Crítica dels Escriptors Valencians de Narrativa 2004).
  • Zero graus. València: Fundació Bromera per al foment de la lectura, 2006.
  • Eclipsi. València: Bromera, 2007 (Narrativa Bancaixa Vicent Andrés Estellés narratiba saria 2006).
  • El cos deshabitat. València: Proa, 2009 (El lector de l'Odissea saria 2008).
  • Zero graus. Ciutadella: Institut Menorquí d'Estudis, Petit Format bilduma, 2010.
  • Col·lecció particular. Palma: Editorial Moll argitaletxea, 2012.
  • Naufragi a la neu. València: Bromera, 2012 (Xàtiva hiriko Blai Bellver saria, 2011).
  • Vertigen (egilekidea Empar Marcorekin). Carcaixent, Sembra Llibres, 2014.
  • La cara B. Bartzelona: Llibres del Delicte, 2015.[9]
  • L'illa sense temps. Barcelona: Meteora, 2016.[10]
  • La draga. Bartzelona: Llibres del Delicte, 2017.[11][12]

Sariak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 2003: Joanot Martorell narratiba, Enllà de la mar lanarengatik
  • 2004: Alzira eleberri-hiria, Quan la lluna escampa els morts lanarengatik[13]
  • 2005: Valentziako narrazio-idazleen kritika, Enllà de la mari lanarengatik
  • 2006: Vicent Andrés Estellés, Eclipsi lanarengatik
  • 2008: El lector del'Odissea, El cos deshabitat lanarengatik
  • 2011: Xàtiva hiria, Naufragi a la neu lanarengatik
  • 2014: Valentziako Filologiako Unibertsitate arteko Institutuko Kritikaren Saria, eNaufragi a la neu lanarengatik

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ a b c d «Esperança Camps Barber | MUNCE / VANACEM» www.ub.edu (Noiz kontsultatua: 2023-11-29).
  2. ↑ (Katalanez) «Biografia Esperança Camps | Associació d'Escriptors en Llengua Catalana» www.escriptors.cat (Noiz kontsultatua: 2023-11-29).
  3. ↑ Esperança Camps, la veu del primer informatiu de Canal 9 Ràdio (1989) arabalears.cat
  4. ↑ VilaWeb obre seu a València. .
  5. ↑ El Llibre de la Marató [2009]
  6. ↑ Esperança Camps - Dietari | Subsòl. www.ecamps.cat.
  7. ↑ Armengol tindrà 13 direccions generals més, però ho igualarà reduint assessors arabalears.cat
  8. ↑ Dimiteix Esperança Camps. AraBalears 1 d'abril de 2016.
  9. ↑ «La Cara B | MUNCE / VANACEM» www.ub.edu (Noiz kontsultatua: 2023-11-29).
  10. ↑ «L'illa sense temps | MUNCE / VANACEM» www.ub.edu (Noiz kontsultatua: 2023-11-29).
  11. ↑ La draga - Esperança Camps. .
  12. ↑ «La Draga | MUNCE / VANACEM» www.ub.edu (Noiz kontsultatua: 2023-11-29).
  13. ↑ Quan la lluna escampa els morts - Edicions bromera. www.bromera.com.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Esperança Camps bloka: orri ofiziala.
  • «Esperança Camps Barber». Associació d'Escriptors en Llengua Catalana.
  • Egilearen fitxa Kultura eta Hedabide Departamentuaren webgunean.
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Esperança_Camps_Barber&oldid=9470816"(e)tik eskuratuta