Frantzia Intsumisoa

Wikipedia, Entziklopedia askea
Frantzia Intsumisoa
Datuak
Izen laburraLFI
Motaalderdi politikoa
Jarduera sektoreaborondatezko kidetzako erakundeak
HerrialdeaFrantzia
IdeologiaEkosozialismoa, Antikapitalismoa, subiranismoa eta globalizazio alternatiboa
Kokapen politikoaezker erradikal eta Ezker iraultzaile politiko
Jarduera
Kide kopurua500.000 (2022ko otsaila)

Frantziako Nazio Biltzarra
75 / 577
Europako Parlamentua (Frantziako aulkiak)
5 / 79
Eskualde kontseilariak
25 / 1.758
Agintea
LehendakariaManuel Bompard (en) Itzuli
Idazkari orokorraManuel Bompard (en) Itzuli
Egoitza nagusi
Prentsa-organoaL'Insoumission hebdo
Legezko formaelkarte aitortua
Historia
Sorrera2016ko otsailaren 10a
Sortzailea
Koloreak    
webgune ofiziala
Facebook: lafranceinsoumise Twitter: FranceInsoumise Instagram: franceinsoumise Telegram: FranceInsoumise Youtube: UCKHKSD-yanY2ZwwU_4Tgf0w Twitch: lafranceinsoumise Edit the value on Wikidata

Frantzia Intsumisoa (frantsesez: La France insoumise, la fʁɑ̃s ɛ̃.su.miz ahoskatua, eta LFI laburtuta), ezkerreko alderdi politiko frantses bat da, 2016ko otsailaren 10ean sortua. Bere proiektuaren muinean ekosozialismoa eta sozialismo demokratikoa daude, eta ezker erradikalean edo ezkerrean kokatzen da. Alderdiaren logotipo ofiziala φ phi letra greziarra da.

Alderdiak 2017ko presidentetzarako hauteskundeetan Jean-Luc Mélenchon aurkeztu zuen hautagai gisa, eta laugarren postua lortu zuen lehen itzulian, botoen %19,58rekin. 2017ko hauteskunde legegileen ondoren, 17 diputatuz osatutako talde parlamentarioa osatu zuen Nazio Biltzarrean, eta Matilde Panot hautatu zuten taldeko buruzagi gisa.

2022an, Jean-Luc Mélenchonen hautagaitza babestu zuen berriro hauteskunde presidentzialetan, 2017ko emaitza hobetuz (botoen %21,95) baina bigarren itzulitik at geratuz, eta alderdiak ezkerraren lidergoa hartu zuen. Legebiltzarrerako hauteskundeetarako, alderdiak ezkerreko gainerako alderdi nagusiekin bat egin zuen NUPES koalizioa osatzeko, Nazio Biltzarreko bigarren indarra bihurtu zena 131 diputaturekin (horietatik 75 LFIkoak), eta presidentearen koalizio zentristari gehiengo absolutua eskuratzea oztopatu zion.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]