Manuel Alía Medina
| Manuel Alía Medina | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
| Bizitza | |||
| Jaiotza | Toledo, 1917ko urriaren 25a | ||
| Herrialdea |  Espainia | ||
| Heriotza | Madril, 2012ko otsailaren 25a (94 urte) | ||
| Hezkuntza | |||
| Hizkuntzak | gaztelania | ||
| Jarduerak | |||
| Jarduerak | geologoa | ||
| Jasotako sariak | |||
| Kidetza | Zientzia Zehatzen, Fisikoen eta Naturalen Errege Akademia | ||
Manuel Alía Medina (Toledo, 1917ko urriaren 25a – Madril, 2012ko otsailaren 25a) geologo espainiarra izan zen, Zientzia Zehatz, Fisiko eta Naturalen Erret Akademiako akademikoa. Bukraako fosfato-aztarnategien aurkitzailea izan zen, Mendebaldeko Saharan.[1]
Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Natur zientzietan lizentziatu zen Madrilgo Unibertsitatean 1940an, eta hurrengo urtean Madrilgo Unibertsitateko Geografia Fisikoko Laborategiko taldean sartu zen, Sahara Espainiarrera joanez, han estratigrafia, geomorfologia eta tektonikako azterketa sistematikoak egitera. 1944an doktoretza eta aparteko saria jaso zuen, Sahararen geologiari buruzko tesi batekin.[2] 1947an, Donostiako XIX Natura Zientzien Kongresuan parte hartu zuen, Euskalerriaren Adiskideen Elkarteak antolatuta eta Aranzadi Zientzia Elkarte sortu berriaren laguntzarekin; urte berean Bucraako fosfato-aztarnategiak aurkitu zituen geologoen taldeko partaidea izan zen. 1949an Ginea Espainiarrera espedizioan joan zen. 1952an Sahara Espainiarreko lehen mapa geologikoa aurkeztu zuen 1:2.000.000 eskalan, eta 1953an Energia Nuklearreko Batzordeko Ikerketa Geologikoaren Zerbitzuko buru izendatu zuten. 1962an Afrikako mapa tektonikoan lagundu zuen Sahararen zati espainiarrarekin. Besteak beste, CSICeko Afrikako Ikasketen Institutuko Espainiako Mendebaldeko Afrikan delegatua izan zen, Espainiako Mendebaldeko Afrikaren Zerbitzu Geologiko eta Mineralogikoaren zuzendaria, eta «Lucas Mallada» Institutuko (CSIC) Geologia Estrukturalaren Ataleko ordezkaria. Juan March Fundazioaren Geologia Departamentuko aholkularia izan zen, Erret Elkarte Geografiko Nazionalaren lehendakariorde eta Espainiako Natura Historiako Elkartearen lehendakari.[3] 1973an Zientzia Zehatzen, Fisikoen eta Naturalen Erret Akademiako akademiko hautatu zuten, eta 1976an hartu zuen kargua, Lurraren barruko prozesuei buruzko diskurtsoarekin.
1948an, oposizio bidez, Valladolideko Unibertsitateko Zientzia Fakultateko geografia fisiko eta geologia aplikatuko katedra lortu zuen. 1963an, barne-geodinamikako katedra lortu zuen Madrilgo Unibertsitate Zentralean, eta 1985ean hartu zuen erretiroa. Meritu Zibilaren Ordenaren, Afrikako Ordena Zibilaren eta Isabel Katolikoaren Ordenaren kondekorazioak jaso ditu.
Obrak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Características morfológicas y geológicas de la zona septentrional del Sahara Español (1945)
- Enriquecimiento ferruginoso en el Devónico del Sahara Español
- Los yacimientos de fosfatos sedimentarios del Sahara Español (1950)
- La Guinea Continental Española: Datos geográficos e investigaciones geológicas recientes,
- Results obtained in the radiactive prospection of some spanish areas
- Sobre la tectónica profunda de la fosa del Tajo
- Rasgos estructurales de la Baja Extremadura
- Evolution post-hercynienne dans les regions centrales de la Meseta espagnole
- Una megaestructura de la Meseta Ibérica: La Bóveda Castellana-Extremeña
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Manuel Alía Medina, in memóriam, al web de l'ICOG
- ↑ Ha muerto el descubridor de los fosfatos del Sahara Occidental, diarioya.es
- ↑ Biografia al web de la UCM