Maria Lucília Estanco Louro

Maria Lucília Estanco Louro
Bizitza
Jaiotza	Beja, 1922ko urtarrilaren 27a
Herrialdea	Portugal
Heriotza	Lisboa, 2018ko abenduaren 27a (96 urte)
Hezkuntza
Heziketa	Lisboako Unibertsitatea
Jarduerak
Jarduerak	irakaslea

Maria Lucília Estanco Louro (Beja, Portugal, 1922ko urtarrilaren 27a – Lisboa, 2018ko abenduaren 27a) irakasle, ekintzaile politiko eta bakezale portugaldarra izan zen, Estatu Berria erregimen autoritarioaren aurkakoa.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bejan jaio zen, Portugalen. Albertina Emília Freire eta Manuel Francisco Estanco Louroren alaba zen. Zientzia Historiko - Filosofikoetan graduatu zen Lisboako Unibertsitateko Letren Fakultatean 1944an. Bere tesiak, "Paul Gauguin, karakterologiaren argitan ikusia - Bizitza eta Lana" izenekoak, eztabaidak sortu zituen, bera baitzen Arteari buruz idazten zuen lehen pertsona Fakultatean, garai hartan Historiako ahaide txirotzat hartzen baitzen.^[1]^[2]^[3]

Portugalgo emakumeen bake elkartea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1940 eta 1944 artean Louro Associação Feminina Portuguesa para la Paz (AFPP) elkarteko kidea izan zen, eta idazkaria hiru urtez. Cândida Ventura Lisboako Arte Fakultateko lankidearekin batera, artistak, idazleak eta poetak mobilizatzen lagundu zuen, AFPPren lanean laguntzeko. Gerra-presoei bidaltzen zitzaizkien zigarro eta elikagaiekin pakete txikiak antolatu zituen talde bateko kide izan zen, Socorro Vermelho Internacional- ekin (Nazioarteko Sorospen Gorria), Internazional Komunistak ezarritako laguntza-erakundearekin lankidetzan aritzen zena.^[1]^[2]^[3]

Ibilbide akademikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1948tik aurrera Louro irakasle izan zen Faro, Beja, Evora, Oeiras eta Lisboako institutuetan. Ekarpen garrantzitsuak egin zituen Estatu Berriak babestutako irakaskuntza-metodo zaharkituak erreformatzen saiatzen zen irakasleen mugimenduan. Eztabaida horietako asko, halabeharrez, ezkutuan egin ziren. 1974ko apirilaren 25aren ondoren, Krabelinen Iraultzak Estatu Berria eraitsi zuenean, Lourok beste irakasle askorekin bat egin zuen irakaskuntzako curriculumaren berrikuspenak proposatzeko. Eskolako 6. eta 7. mailetako haurrak kontuan izanik, irakaskuntzako materiala Hezkuntza Ministerioak babestu zuen hasiera batean. Hala ere, irakasleen ideietako batzuk iraultzaileegiak zirela eta, ez ziren argitaratu.^[1]^[2]^[3]

Bizitza berantiarra[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Berrogeiko hamarkadatik kausa komunista begiko izan arren, ez zen Portugalgo Alderdi Komunistara bildu hirurogeita hamarreko hamarkadara arte. Portugalgo Bake eta Lankidetza Kontseiluko (CPCC) kide izatera ere iritsi zen. Laurogeita hamarreko hamarkadan Vila Franca de Xirako errealismo Neo-Museoari liburuxka eta programa bilduma garrantzitsu bat eskaini zion. Portugal-Kuba Adiskidetasun Elkarteko kide ere egiten zen.^[1]^[2]^[3]

Legatua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere ikasleen artean intelektual, idazle eta politikari ugari zeuden, hala nola, Ana Maria Magalhães, António Damásio, António Torrado, Diogo Freitas do Amaral, Guilherme de Oliveira Martins, Joaquim Benite, Joaquim Letria, Miriam Halpern Pereira, Mário Vieira de Carvalho, Norberto Barroca eta Rui Vieira Nery. Bere 90. urtebetetzean, Lourok Não Apaguem a Memória (NAM) mugimendu portugaldarraren omenaldi bat jaso zuen. Honek Estatu Berriaren aurkako borrokaren gertaeren oroimenaren alde lan egiten du.^[1]^[2]^[3]