Montserrat Señaba

Montserrat Señaba
Bizitza
Jaiotza	Luba, 1918
Herrialdea	Ekuatore Ginea
Heriotza	1980 (61/62 urte)
Jarduerak
Jarduerak	politikaria

Montserrat Señaba^[1] (Luba, Ekuatore Ginea, 1918 - Ekuatore Ginea, 1980) bubi etnikakoa, irakasle-ikasketak egin zituen Bartzelonan. 1940ko hamarkadan irakaskuntzan jardun zuen Espainiako lehen emakume beltzetako bat izan zen.

Bizitza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Montserrat Señaba, etnia bubi-koa, Espainiako Ginea kolonialean jaio zen, eta haren bizitzako zenbait alderdi metropoliarekin lotuta egon ziren. Espainiako Gerra Zibilaren ondoren, Emakumearen Gizarte Zerbitzua egin zuen, frankismoak nahitaezko gisa ezarria.^[2]Bartzelonara joan zen irakasle-ikasketak egitera beka nazional batekin, eta espezialitate horretan Espainiako lehen emakume beltzetako bat izan zen. Garai hartako beste emakume ginear askok bezala, kargu bat bete zuen Espainiako Falangeko Emakume Sailean.

1968an Ekuatore Gineak independentzia lortu ondoren, osatu berri zen gobernuaren ordezkaria izan zen, emakumeen eskubideak defendatuz, eta horrek gizonezko buruzagiekiko etsaitasuna ekarri zion.

San Fernando barrutiko alkatea izan zen (gaur egun Ela Nguema), Iparraldeko Bioko probintzian. Bere agintaldian, emakumeen eskubideei buruzko alderdiak sartzen saiatu zen hezkuntza-curriculumean. Erreformatzeko saiakerek beren garaikideak ez zituzten ulertu eta kontra agertu ziren. Egoera horren ondorioz, liskarrak izan zituen 1960ko hamarkadan gizarte ginetarrean nagusi zen gizarte patriarkalarekin.

Erbesteratzea eta borroka politikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Francisco Macías Nguemaren erregimenaren odol-ankerkeriaren aurrean, bere jaioterria utzi behar izan zuen. Garai hartako hainbat intelektualek bezala, Espainiara jo zuen. Bartzelonan, errefuxiatu politikoaren estatusa lortu zuen.

Handik gutxira, Bartzelonan eta Katalunian instalatutako Gineako koloniaren askatasunen eta biziraupenaren aldeko borrokaren lider eta buru bihurtu zen. Oso urte gogorretan erreferentea izan zen, Frankismoak Gineari buruzko guztia "materia erreserbatu" gisa tratatzen baitzuen, hau da, Afrikako herrialde postkolonial eta errepresiboaren egoera isiltzen zen. Urte horietan, diktadura frankistan ezarritako ginear komunitatea bere familia, lagun eta ahaideengandik isolatuta zegoen, bi gobernuen arteko harremanak eten zirelako.

Urte horietan guztietan, Montserrat erreferente izan zen erbesteratuentzat. Emakumeen eskubideen alde eta emakumeen hezkuntzarako eskubidea zabaldu eta gauzatzeko borrokan jarraitu zuen. Macíasen aurkako estatu-kolpearen ondoren, 1979an, Gineara itzuli zen, eta bertan 1980an hil zen.