Nortasun-agiri

Wikipedia, Entziklopedia askea
Nortasun agiri» orritik birbideratua)
Alemaniako nortasun-txartela.

Nortasun-agiria edo nortasun-txartela[1] pertsona bat nor den jakinarazten duen txartel-formatuko agiria da.

Nortasun-agiri ofizialak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Espainiako nortasun-agiri nazionala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sakontzeko, irakurri: «Nortasun Agiri Nazionala (Espainia)»

Plastikozko txartela da, eta bertan, identifikatuaren izena-deiturak ageri dira, datu hauekin batera: jaioteguna, identifikazio zenbakia, helbidea, gurasoen izenak, identifikatuaren sinadura, eta identifikatuaren argazkia. 14 urtetik aurrera, nahitaezkoa da (eta jaioberritatik aurrera ere bai, zenbait jardueretarako: Espainiako espetxeetan preso daudenei bisita egiteko, hegazkinez bidaiatzeko...). Nortasun-agiri hau aski da Europar Batasunean zehar bidaiatzeko; ez da pasaporterik behar.

Frantziako nortasun-agiri nazionala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sakontzeko, irakurri: «Nortasun Agiri Nazionala (Frantzia)»

Pertsonaren nortasunari buruzko egiaztagiri osoa da. Plastikozko txartela da, eta bertan, identifikatuaren izen-deiturak ageri dira beste datuekin batera.

Euskal Nortasun Agiria (ENA)[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Euskal Nortasun Agiria (ENA) sigla beretako Elkarteak sortutako eta hedatutako dokumentua da. Hastapenetatik 15 bat euskara elkartek, 25 udalek[2], 5 alderdik une zehatz batzuetan eta hainbat herritarrek lagundu zuten zabaltzen, laguntza horiek aldatzen doazen arren. Beraren bidez euskal herritartzat eta euskaraz tratatuak izateko aukera eskaintzen hasi zen.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Ibon Sarasola. (1998). «N.A.N.» Euskara batuaren ajeak. Alberdania, 144 or. ISBN 848866950X..
  2. [1] 2000. urtean ENA onartzen zuten udalek

Kanpo-estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]