Quickstep

Wikipedia, Entziklopedia askea
Quickstep
«Quick Step» dantza-erritmoaren figura.[1]

Quickstep areto-dantza estandarren estilo alaia da. Dantzaren mugimendua azkar eta indartsua da eta sinkopaz zipriztinduta dago. Quickstepeko doinu optimistak dantzatzen dira ekitaldi formaletarako zein informaletarako modu egokian. Quickstep dantza 1920ko hamarkadan garatu zen New Yorken, Karibeko eta Afrikako dantzariek dantzatu zuten lehen aldiz. Foxtrot motelaren eta Charlestonen arteko konbinazioan du jatorria. Dantza hori izan zen gaur egun Swing dantzaren aitzindarietako bat.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Quickstepak bilakaera izan zuen 1920ko hamarkadan, foxtrot, charleston, shag, peabody eta one-step konbinaziotik abiatuta. Dantza ingelesetik dator, eta 1927an estandarizatu zen. Foxtrotetik eboluzionatu zuen bitartean, quickstep-a nahiko bereizita dago orain. Foxtrot modernoak ez bezala, gizakiak maiz ixten ditu oinak eta urrats sinkopatuak gertaera erregularrak dira (foxtrot goiztiarrean gertatu zen bezala). Quickstep-en bereizgarriak diren hiru dantza-irudi chassés-ak dira. Horietan, oinak elkartzen dira, laugarren biran biratu eta blokeatu egiten da.[2]

Dantza hori pixkanaka oso dinamikoa izatera iritsi zen, dantza-pistan mugimendu handia eginez, jauziak, lasterketak, bultzada eta errotazio handiko urrats azkarrak barne. Quickstep dantzaren erritmoa azkarragoa da, ragtime garaiko jazz-musikarentzat garatu baitzen, zeina azkarra baita beste dantza-musikekin alderatuta.

XX. mendearen amaieran, quicksteparen konplexutasuna, dantzari aurreratuek egiten zuten bezala, handitu egin zen, kortxeen iraupenekin egindako pasabide sinkopatuen erabilera estentsiboagatik. Garai zaharretan, quickstep-aren patroiek urrats «azkarrak» (denbora bat) eta «geldoak» (bi aldi) zituzten bitartean, patroi aurreratu askok erritmo bereiziak dituzte gaur egun, hala nola «azkarra, azkarra eta azkarra, azkarra, motela», pauso gehiago tartekatuz.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Blatter, Alfred (2007). Revisiting Music Theory: A Guide to the Practice, p.28. ISBN 0-415-97440-2.
  2. Silvester, Victor 1982. Modern ballroom dancing: history and practice. Paul, London.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]