Sara Doke

Wikipedia, Entziklopedia askea
Sara Doke

Bizitza
JaiotzaFrantzia, 1968 (55/56 urte)
Herrialdea Frantzia
Hezkuntza
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakkazetaria, itzultzailea eta zientzia-fikzio idazlea

Sara Doke (Frantzia, 1968ko abenduaren 5a) kazetaria, itzultzailea eta zientzia fikziozko eta fantasiazko idazlea da. Belgikar nazionalitatea izan zuen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Micheline Doke plastizista eta emakume artisten kausaren aldeko ekintzailea izan zuen ama..

Kazetaria ikasketaz[1], Sara Doke editore digitala ere bada, eta Imaginarioarekin[2][3] lotura duten kultura-ekitaldiak antolatzen ditu; besteak beste, 2003an, Frantziako zientzia-fikziozko konbentzio nazionala antolatu zuen Flemallen, eta Imaginario jaialdia antolatzen parte hartu zuen Bruselan, 1999tik 2002ra Liburuaren Etxean. Julia-Verlanger Sariaren epaimahaiko lehendakaria da, urtero Nantesko[4] Utopiales Jaialdian ematen dena.[5]

Mundu osoan argitaratzen diren fantasiazko komikien eta eleberri anglosaxoien itzultzailea da.[6][7] 2013ko Grand prix de l'Imaginaire lortu zuen, Paolo Bacigalupiren La Fille automate liburuaren itzulpenagatik.

Zientzia-fikzio feminista[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sara Dokeren aburuz, zientzia-fikzio feministako nobela nabarmenenak Ann Leckieren La justice de l’Ancillaire, Becky Chambersen L’espace d’un an. Joëlle Wintreberti ere goratzen du, haren ustez, hura gabe “Frantziako zientzia-fikzioa idazten duten emakume gutxi egongo lirateke”. Dokek dio Les olympiades truquées, Le créateur chimérique eta Les Amazones de Bohême liburuek markatu dutela.[8]

2015ean, Techno faérie zientzia-fikzio feministako lehen eleberria argitaratu zuen Les Moutons électriques argitaletxearekin.[9] Dokumentu eta irudi ugariren bidez, autoreak iruditeria kolektiboaren 88 maitagarri nagusien erretratua orrazten du gizarte teknologikoan integratuz. Bigarren liburuan, L’autre moitié du ciel (2019), irudimeneko beltzaran bat aipatzen du.[10][8]

2020an, Sylvie Denisekin batera, Frantziako Zientzia Fikziozko Konbentzio Nazionaleko bi gonbidatuetako bat izan zen.[11]

Ekintza militanteak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2012an, Syndicat des écrivains de langue française sindikatuko lehendakari hautatu zuten, Christian Vilàrekin batera. Hala ere, 2013an postu horri uko egin zion, Jeanne-A Debatsen alde, eta ohorezko lehendakaritzari eutsi zion. 2015ean hil zen Ayerdhal bikotearekin batera, orduan ReLIRE proiektuaren abusuen aurkako konpromisoa hartu zuen, eta, 2016ko azaroan, Europar Batasuneko Justizia Auzitegiak[12] proiektua gaitzetsi zuen.[13]

Argitalpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Liburuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ipuinak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 333, la tentation des Neuf, Noires sœurs : antiphonaire sacrilège en 24 chants, Éditions de l'Œil du Sphinx, Les Manuscrits d'Edward Derby, 342 orr., 2002 ISBN 2-914405-11-1.
  • 333, Le Monde selon Ève, Voy'El, 2010.
  • Fata Morgana, Et d'Avalon à Camelot, Terre de Brume, 240 o., 2012 ISBN 2-84362-480-0.
  • Fae-space, Utopiales 2012 : Anthologie, ActuSF, 288 o., 2012 ISBN 2-917689-41-2.
  • Une micronouvelle dans 50 Micronouvelles, Thaulk, 2013 ISBN 2-919358-49-9.
  • La Nuit de la Calamitaine (Ayerdhalekin), Star Ouest, 2015 ISBN 2-9545075-3-5.
  • La Fille des abjurées, Âme ténébreuse, Cœur lumineux, Éditions du Chat Noir, 298 o., 2016 ISBN 979-10-90627-94-9.

Antologiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Itzulpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]