Unió de Rabassaires sindikatua
| Unió de Rabassaires sindikatua | |
|---|---|
 | |
| Datuak | |
| Mota | erakundea eta sindikatua |
| Herrialdea | Espainia |
| Ideologia | katalanismoa |
| Historia | |
| Sorrera | 1922 |
| Desagerpena | 1937 |
Unió de Rabassaires i Altres Cultivadors del Camp de Catalunya edo Unió de Rabassaires Katalunian 1922an sortu zen jabetzarik gabeko mahastizainen batasuna izan zen. Kataluniako Nekazaritza Sindikatuen Federazioa zenez, hainbat nekazari erakunde federatu eta koordinatu zituen tokian tokiko edo foru mailan, gainprodukzioaren ardoaren krisiaren eta Lehen Mundu Gerraren ondorengo prezioen jaitsieraren aurrean. Rabassaireak ez ezik apartzainak eta maizterrak ere biltzeko asmoa zuen. Bere sortzailea Martorelleko Francesc Riera i Claramunt nekazari buruzagia izan zen, Lluís Companys, Amadeu Aragay i Davi, Pere Estartús Eras eta Ernest Ventós i Casadevall politikari errepublikanoekin batera. Bere prentsa organoa La Terra[1] zen. Laguntza nabarmena izan zuen Vallès, Penedes, Bages eta Maresme eskualdetan .
Sortzea[aldatu | aldatu iturburu kodea]
1922an Unió de Rabassaires sindikatua sortu zenean, bere helburua Kataluniako ardogintzaren sektorean gehiengo sindikala izatea zen nekazaritza-kontratu baten bidez lan egiten duten guztientzat, izan partzuerrak, rabassaireak edo maizterrak, jabe txikiak eta jornalariak ere sartuz. Aurreko hamarkadan langileen mundu anarkosindikalista babestu eta kausa errepublikanoan sartu zuten Lluís Companys eta Amadeu Aragayk, tokiko esparruen arabera banatuta zegoen nekazarien sindikalismora jo zuten.
Companys kartzelan zegoen Maón, 1920ko abenduko Espainiako hauteskunde orokorretarako Sabadelleko hauteskunde barrutian parte hartzeko hautatu zutenean, Vallés Occidental eskualdeko udalerri rabassaireen sostenguari esker, hala nola Barberà, Castellar, Sant Cugat, Sant Quirze, Sentmenat. Martorellen egoitza zuen Federació de Rabassers de CatalunyaUnió de Rabassaires sindikatuaren ardatz bihurtu zen. Batzar eratzailea 1922ko abuztuaren 6an egin zen, Bartzelonan. Companys-ek uko egin zion ohorezko presidentetzari, eta, Fèlix Duran Cañameres, Pere Estartús Eras eta Amadeu Aragayrekin batera, sindikatuaren zuzendaritza eragilea eratu zuten Batasuneko lehen lehendakaria izan zen Martorelleko Jaume Martrat-ekin. Batzordeko gainerako kideak Ullastrelleko Joan Torras, Sant Pere de Ribeseko Josep Ricart, Sabadelleko Astra Janer, Sant Sadurniko Josep Raventós, Pierako Josep Buil, Vilafrancako Pere Cartró eta Joan Bonquastre izan ziren.[2]
Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Miguel Primo de Riveraren diktadura garaian nahiko pasiboa izan zen, baina Espainiako Bigarren Errepublika iristearekin batera azkar hazi zen, 1932an 21.542 kide izatera iritsi eta Kataluniako landa eremuko gehiengo sindikala bihurtu zen. Esquerra Republicana de Catalunya alderdiari oso lotuta, nekazaritza-eskakizunak bideratu zituen familia, ustiapen autonomo eta hereditarioa defendatzen zuen programa eta Institut Agrícola Catalá de Sant Isidre erakunedeari aurre egin zion, Lliga Regionalistaalderdiari lotuta. 1934an, Rabassaire auzia[3] konpontzeko atzerapenen aurrean, ERCtik urrundu, bere ildoa erradikalizatu eta Aliança Obrera[4] mugimenduan sartu zen. Hala ere, buruzagi gehienak kartzelaratzea eragin zuten 1934ko Kataluniako Estatuaren aldarrikapenaren ondoren, izaera kooperatiboa eta mutualista hartu zuen. Bere bi buruzagi, Pau Padro i Canyelles eta Josep Calvet i Móra, Front de Esquerres de Catalunya koalizioko diputatuak izan ziren, eta Unió Socialista de Catalunya alderdiarekiko hurbilketa areagotu zuten. 1936ko uztailaz geroztik, Kataluniako Milizia Antifaszistetako Batzordean egon zen, Generalitateko gobernuan eta Kataluniako botere-organo guztietan. CNT sindikatuaren kolektibismoaren aurka agertu zen, ERCk eta PSUC alderdiek ezarritako ildo politikoari jarraituz. Kataluniako Nekazaritza Sindikatuen Batasunaren kontrola hartu zuen, eta 1937ko urtarrilean Kataluniako beste nekazaritza-erakundeekin bat egin zuen, Kataluniako Nekazaritza Sindikatuen Federazio bakarra osatzeko.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ (Katalanez) La Terra (revista). 2023-06-22 (Noiz kontsultatua: 2024-01-12).
- ↑ (Katalanez) Bonamusa, Francesc. (2011-09-09). «Remences i Rabassaires» HMiC: història moderna i contemporània: 8–19. ISSN 1696-4403..
- ↑ (Katalanez) «La qüestió Rabassaire - Bloc d'en Francesc Xavier Català i Massot» Blocs de VilaWeb 2014-04-10 (Noiz kontsultatua: 2024-01-13).
- ↑ (Katalanez) «Neix l'Aliança Obrera» fundacioandreunin.com (Noiz kontsultatua: 2024-01-13).