1942-44ko Ameriketako Estatu Batuetako musikarien greba

Wikipedia, Entziklopedia askea
1942-44ko Ameriketako Estatu Batuetako musikarien greba
Motagreba
Denbora-tarte1942ko abuztuaren 1a - 1944ko azaroaren 11
HerrialdeaAmeriketako Estatu Batuak

1942-44ko Ameriketako Estatu Batuetako musikarien greba aisialdirako historian herrialde honetan egin den luzeena izan da. 1942ko abuztuaren 1ean, musikari federazio amerikarrak, James C. Petrillo sindikatu lehendakariak bultzaturik, greba bat hasi zuen Ameriketako grabazioko konpainia nagusien aurka royaltyen ordainketen gaineko desadostasunak zirela eta. Gauerdian, 1942ko uztailaren 31tik hasita, musikari sindikatuek ez zuten disko komertzialen grabaketak egin[1]. Horrek esan nahi zuen musikari sindikatuta batek irrati-programetan eta bestelako musika ikuskizunetan parte hartzeko baimena zuela, baina ez grabazio saio batean.

Grebak ez zuen eraginik izan zuzeneko irrati ikuskizunetan, kontzertuetan, edo, 1943ko urriaren 27tik aurrera, hainbat diskoetxek Bigarren Mundu Gerraren indar armatuentzako egindako grabazio berezietan. hau da, V-Discs, publiko orokorretarako erabilgarriak ez zirelako. Hala ere, sindikatuek maiz mehatxatu zituzten musikariak irrati kateetatik baztertuko zituztela, saioak errepikatzeko ikuskizunak grabatzeari buruzko sindikatuaren araua hausteagatik.

Grebararen aurrekoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Petrillo aspalditik pentsatu zuen enpresa grabatzaileak royaltiak ordaindu beharko lituzkeela. 1937n Chicagoko sindikatuaren kapituluaren buru gisa, han greba bat antolatu zuen. Petrillo hautatu zuten Amerietako Musikarien Federazioaren lehendakari 1940an [2] Grabazioen etenaldia 1942ko uztailaren 31n hasiko zela iragarri zuenean[3], jende gehienak pentsatu ez zela gertatuko. Amerika Bigarren Mundu Gerran 1941eko abenduaren 8an sartu zen eta egunkari gehienak grebaren aurka zeuden. Uztailean, argi zegoen greba gertatuko zela eta diskoetxeek beren artista ezagunenen grabazio berriak aurreratu zituzten. Uztailaren lehenengo bi asteetan, interprete horiek material berria grabatu zuten: Tommy Dorsey, Jimmy Dorsey, Charlie Barnet, Bing Crosby, Guy Lombardo eta Glenn Miller, azken diskoak egin zituena banda zibil baten nagusi gisa. Azken astean grabazioak egin zituzten interpreteen zerrenda luzea izan zen, besteak beste, Count Basie, Woody Herman, Alvino Ray, Johnny Long, Claude Thornhill, Judy Garland, Crosby (berriro), Glen Gray, Benny Goodman, Kay Kyser, Dinah Shore, Spike Jones. eta Duke Ellington. [4]

Greba bitartean[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hilabete batzuk pasa ziren greba horren ondorioak nabaritu ziren arte. Hasieran, diskoetxeek sindikatuaren deialdia deusestatzen saiatu ziren, haien argitalpenen gordailuetatik kaleratuz, baina aurreikusitakoa baino askoz ere luzeagoa izan zen greba. Azkenean, grabazioen hornikuntza agortu zen. Konpainiek katalogatuetatik ezabatutako grabazio luzeak berriro ere argitaratu zituzten, 1925ean grabaketa elektrikoa hasi zen garaiko batzuk barne. Bereziki arrakastatsua izan zen berrargitaratutakoa, Columbiako Harry James "All or Nothing at All " [5], 1939koa, baina oraindik ezezaguna zena. Jatorrizko bertsioak ohiko kreditua zuen "Vocal Chorus by Frank Sinatra" hizki txikitan. Bost mila ale inguru saldu zituzten. Columbia-k 1943an diskoa berriro argitaratu zuenean, fama handiko Sinatraren fakturazioarekin batera, eta "Harry James eta bere orkestrarekin" hizki txikitan zuelarik, diskoak salmentarik onenen zerrendan egon zen 18 astez, eta 2. postura iritsi zen 1943ko ekainaren 2an. [6] 1942an " As Time Goes By " abestia oso ezaguna izan zen, Warner Bros.en Casablanca filmean agertu ondoren. Rudy Vallée- k RCA Victor-ekin abestia 1931n grabatu zuen, eta bere 12 urteko diskoaren berredizioa arrakastatsu bihurtu zen.

Grebak 1943ra arte luzatu zenean, diskoetxeek grebalariak alde batera uzten zituzten, eta abeslari ezagunenak, orkestrak erabili ordez, abesbatzekin grabatu zituzten. Columbiak Sinatrarekin 1943ko ekainaren 1ean sinatu zuen eta bere izar berriaren diskak argitaratu nahi zituen; horrenbestez, konpainiak Axel Stordahl arreglista eta zuzendari gisa kontratatu zuen, Bobby Tucker Singers izeneko ahots talde batekin. Lehenengo saioak ekainaren 7an, ekainaren 22an, abuztuaren 5ean eta azaroaren 10ean egin ziren. Saio hauetan egindako bederatzi abestien artean, zazpi salmentarik onenen zerrendara iritsi ziren[7].

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ .
  2. ↑ Paul Kingsbury et al., eds. The Encyclopedia of Country Music (New York: Oxford University Press, 1998), p. 6 (Entry for "AFM" by Walt Trott).
  3. ↑ .
  4. ↑ Peter A. Soderbergh, "Olde Records Price Guide 1900–1947", Wallace–Homestead Book Company, Des Moines, Iowa, 1980, pp.136–137
  5. ↑ Pop Chronicles 40s 1 A
  6. ↑ Richard Peters, "Frank Sinatra Scrapbook", St. Martins Press, New York, 1982, pp. 123, 157.
  7. ↑ (CD booklet), "Frank Sinatra: The Columbia Years: 1943–1952, The Complete Recordings Vol. 1, 1993

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=1942-44ko_Ameriketako_Estatu_Batuetako_musikarien_greba&oldid=8033643"(e)tik eskuratuta