Esther Jaen
| Esther Jaen | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotza | Bartzelona, 1968ko apirilaren 6a (56 urte) |
| Herrialdea |  Katalunia |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | kazetaria |
Esther Jaén Macarro (Bartzelona, Katalunia, 1968ko apirilaren 6a) bartzelonar kazetaria da.[1][2][3][4]
Biografia
Bartzelonako Unibertsitate Autonomoko Informazio Zientzietako lizentziaduna da.
Kazetari
1990ean hasi zen lanean, korrespontsal politiko lanetan, SER katean. 1997 arte egon zen irratian. Lan hori eta Tiempo aldizkariko zutabegile izatea uztartzen ditu.
Geroago, COM Ràdioren ordezkari izendatu zuten Madrilen, 2006ra arte bete zuen lan hori.
2000ko hamarkadan, La Razón egunkarian kolaboratu zuen zutabegile gisa, eta ikus-entzunezko hedabideetan sartu zen. Irratian, Onda Ceroko La Brújula saioan parte hartu zuen. Telebistan, analista politiko eta tertulietan egindako ibilbidean saio ugaritan jardu du: 59 segundo (2005-2007) Televisión españolan (TVE), Madrid opina (2007-2011) Telemadriden, El gato al agua Intereconomía TV katean (2008-2012), La vuelta al mundo (2010) Modug7n, De hoy a mañana (2011) eta Más claro agua (2011-2016) 13tv-n, Al quite eta No nos moverán Gaztela-Mantxa telebistan, Las mañanas de Cuatro Cuatro katean, DBT (2011-2013) Canal Nou-n eta Aragón en abierto Aragoi Telebistan.
Los desayunos de TVE eta La mañana de La 1 saioetan parte hartu zuen La 1 katean (2012-2020) eta halaxe egiten jarraitzen du La noche en 24 horas 24 horas katean (TVE) (2012-...), El cascabel saioan 13tv-n, Buenos días, Madrid Telemadriden, El Círculo La Otra-n eta 24 horas saioa 24 Horas (RTVE).
Egunkari Publikoaren zutabegilea izan zen (2007-2009). Gainera, egunkari-kolaboratzailea izan zen elplural.com, baita La Gaceta egunkariko zutabegile ere. Cuarto poder lineako egunkariaren bazkide fundatzaile eta idazlea da.
Idazle
Besteak beste, liburu hauek idatzi ditu: Los hijos del César (2005), Cómo ser un político y no morir en el intento (2006) eta Zapatero el Rojo (2008) liburuaren egilkidea da.
Argitalpenak
- Los hijos del César (2005)
- Cómo ser un político y no morir en el intento (2006)
- Zapatero el Rojo (2008) -egilekidea-
- Lo que hay que ver. Memorias de un ciego que se impuso a todas las adversidades (Península argitaletxea, 2019) [5][6]
Erreferentziak
- ↑ (Gaztelaniaz) «Esther Jaén, autora en The Objective» The Objective (Noiz kontsultatua: 2024-02-07).
- ↑ (Gaztelaniaz) Nast, Condé. (2020-08-04). «Esther Jaén, periodista y amiga de la reina Letizia, sugiere que la marcha de Juan Carlos no ha sido voluntaria» Vanity Fair (Noiz kontsultatua: 2024-02-07).
- ↑ (Gaztelaniaz) telecinco.es. (2013-10-15). «TELECINCO - televisión a la carta, series y entretenimiento» Telecinco (Noiz kontsultatua: 2024-02-07).
- ↑ (Gaztelaniaz) «Esther Jaén» La espuma de la noticia (Noiz kontsultatua: 2024-02-07).
- ↑ (Gaztelaniaz) «Esther Jaén: “Libertas fue la historia de un fracaso de Miguel Durán y Albert Rivera” - Cuartopoder Esther Jaén: "Libertas fue la historia de un fracaso de Miguel Durán y Albert Rivera"» Cuartopoder 2019-04-22 (Noiz kontsultatua: 2024-02-07).
- ↑ (Gaztelaniaz) Telemadrid. (2019-06-05). «Miguel Durán y Esther Jaén nos hablan de su nuevo libro» Telemadrid (Noiz kontsultatua: 2024-02-07).
