Cecilia Magni

Cecilia Magni
	;
Bizitza
Jaiotza	Txile, 1956ko otsailaren 24a
Herrialdea	Txile
Heriotza	San Fernando (en) , 1988ko urriaren 28a (32 urte)
Hezkuntza
Heziketa	Txileko Unibertsitatea
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	iraultzailea
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa	Manuel Rodríguez Patriotic Front (en)

Cecilia Magni Camino (1956ko otsailaren 24a – 1988ko urriaren 28ra), "Comandante Tamara" izen politikoarekin ere ezaguna, txiletar soziologoa, iraultzailea eta aktibista izan zen, eta Frente Patriótico Manuel Rodríguez (FPMR) fronteko buruzagi handienetako bat, Augusto Pinochet buru zuen diktadura militarraren aurka borrokatzeko, 80ko hamarkadan Alderdi Komunistaren hegalean sortu zen gerrillari-erakundea.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Txilen jaio zen goi-klaseko etxe batean, eta oinarrizko eta erdi-mailako ikasketak Santiagoko ikastetxe esklusiboetan egin zituen, besteak beste, Grange Schoolen.

Graduatuta, 1980ko hamarkadaren hasieran, eta Txileko Unibertsitatean soziologia ikasten ari zela, Augusto Pinocheten diktadura militarraren aurkako borrokarekin identifikatzen hasi zen, eta ikasleen manifestazio askotan parte hartu zuen. Bere bizitzako etapa horretan, Juventudes Comunistas de Chile (JJ.CC.) taldean sartzea erabaki zuen, eta, gero, FPMRren parte izatea, uste sendo honekin: "borroka da herrialdearen norabidea aldatzeko modu errealista eta baliozko bakarra". Taldean sartu eta gutxira, lankide frontista batek "Tamara" izena eman zion, Tamara Bunke iraultzaile argentinarraren omenez.

Ordutik, bere bizitza legezkotasunaren eta klandestinitatearen artean igaro zuen. Gaztea izan arren, “Tamara” izugarri igo zen egitura frontistaren barruan, eta FPMRren kupula itxian aginte-postuak bete zituen eta “komandantearen” maila izatera iritsi zen emakume bakar gisa nabarmendu zen.

Txileko Santiago eta Rancagua artean egin zuen lan. Hiri horietan, “Tamara komandantea” antolakuntzarako militante berriak biltzen aritu zen, eta, aldi berean, eremu horietan sortu ziren borroka-talde berriei laguntza logistikoa ematen.

Esperientzia horrekin guztiarekin, “Tamara komandanteak”, 1986. urtearen erdialdean, ordura arte FPMRk abian jarritako ekintzarik arriskutsuenetako bat zuzentzeko ardura izan zuen: huts egin zuen Augusto Pinocheten aurkako atentatu, “XX. mendeko operazioa” gisa ere ezagutua. Misio horretan, José Joaquín Valenzuela Levi “Ernesto komandantea”ren, atentatuaren buru nagusiaren, eskuin besoa izan zen Tamara. Bere lana oinarri operatiboa eta ekintzan arduratuko ziren ibilgailuak ematea izan zen. César Bunster izeneko beste frontista batekin batera, etxe bat eta hiru ibilgailu alokatu zituen, eta, gainera, segadan erabiliko zen armamentuaren lekualdatzea koordinatu zuen.

Hala eta guztiz ere, FPMRk azken orduan erabaki zuen ez zuela zuzenean fusilari gisa parte hartuko, borrokalariak ez bizirik ateratzeko aukera handia zegoelako, eta ezinbestekoa baitzen haren esperientzia aurreragoko logistika-zereginetarako.

Erasoaren ondoren, 1988 arte ez zen haren berririk izan, hots, huts egin zuen Guerra Patriótica Nacional delakoaren hasiera arte. Urte hartako urrian, “Tamara komandantea” buru ibili zen, Raúl Pellegrin Friedmann bere bikotekide eta FPMRko komandante nagusiarekin batera, Los Queñes izeneko herriaren hartzean, Mauleko VII. Eskualdean. Hartualdian, Los Queñesko karabineroen erretena erasotu zuten, bertan hiru karabinero egongo zirela uste baitzuten, baina horietako bi baino ez zeuden han. Bestea, ustez, lo geratu zen. Los Queñesko erretenaren erasoan, Juvental Vargas kaporala hil zuten, eta beste karabinero bat zauritu. Horrez gain, armamentuak eta postaren irrati-transmisorea lapurtu, herriko telefono-kableak moztu, eta, erreteneko banderaren ordez, taldearena jarri zuten.

Erasoaren ondorengo egunetan, taldearen zati handi bat harrapatu zuen ingurua miatu zuten Karabineroek. Fronteak ez zuen Luis Eduardo Arriagada Tororen ("Bigote" ezizenez) berri izan, harik eta aste batzuk igarota, Teno ibaian gertatutako segadaren salataria zela ohartu ziren arte. Izan ere, Arriagada ez zegoen ez hildakoen zerrendan, ez eta batzar sekretuan ere.^[1]1988ko urriaren 28an, Cecilia Magniren gorpua bizirik gabe aurkitu zuten Tinguirica ibaiaren uretan, eta Raúl Pellegrin bikotearekin batera torturak jasan izanaren zantzu garbiekin.^[2] Haren heriotzari buruzko ikerketa judiziala arrakastarik gabe luzatu zen urte askoan, eta, azkenean, haien gorpuek zituzten lesioak ezin izan zitzaizkien hirugarreneni egotzi; istripuzko heriotz gisa ekarria izan zen.^[3] 2013an, Rancaguako Apelazio Gorteak absolbitu egin zituen hilketagatik akusatutako lau karabineroak.^[4]

Fikzioan duen presentzia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Cecilia Magniren figura Txileko hedabideetan ere agertu izan da, hala nola, zineman eta telebistan: Amar y morir en Chile telefilmea, 2012an, Alex Bowenek zuzendua, eta Antonia Zegers protagonista duena Tamararen paperean; Juan Ignacio Sabatini zinemagile txiletarraren Matar a Pinochet, 2020an, non Daniela Ramírez aktoreak interpreatzen baitu komandantea.