Edukira joan

D’Alembert irizpidea

Wikipedia, Entziklopedia askea

D'Alemberten irizpidea (edo zatiduraren irizpidea) gai positiboetako serientzat erabiltzen da, hauen izaera aztertzeko. Demagun gai positiboetako seriea daukagula, eta demagun ondorengo limitea existitu egiten dela:

(i) Baldin eta bada, orduan konbergentea da.

(ii) Baldin eta bada, orduan dibergentea da.


Bestetik, bada, orduan konbergentea zein dibergentea izan daiteke.

Lehenengo atala

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lehenik eta behin lehengo atala frogatuko dugu:

denez, hartuko dugu, eta bestetik badakigu gai positiboetako seriea denez

Segiden limitea kalkulatzeko metodoa jarraituz:

Ezkerretan daukagun "" hori eskubira gehitzen pasaz gero ondorengo adierazpena geratzen zaigu:

Edo beste era batera esanda:

bakandutako adierazpenari deituko diogu ( izango dena delako), eta badakigu dela, beraz:

Hau da bada, , beraz konparazio irizpidearen ondorioz:


eta gai positiboko serieak,


Kasu honetan izanik, eta denez konbergentea da, eta ondorioz ere konbergentea izango da.

Beraz lehengo atala frogatuta geratzen da.

Bigarren atala

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Orain bigarren atala frogatuko dugu:

Kasu honetan edo izan daiteke.

  • bada, hartuz, existitzen da non guztietarako izango den.
  • bada, eta izanik, kasu honetan hau frogatzeko hartuko dugu. Oraingoan ere segiden limitea kalkulatzeko metodoa jarraituz:

Ezkerretan daukagun "" hori eskubira gehitzen pasaz gero ondorengo adierazpena geratzen zaigu:

Hau da, bi kasuetan adierazpen berdinera iristen gara, existitzen da non guztietarako izango den.

Beraz, , hau da, gai positibotako segida gorakorra dugu eta ondorioz, ezin da 0 izan eta, hortaz, dibergentea da.

Bigarren atala ere frogatu dugu.

konbergentea da.

Lehenik eta behin finkatuko dugu:

da guztietarako, beraz aplikatu dezakegu D'Alemberten irizpidea:

Sinplifikatuz:

Eta lehenengo atalaren ondorioz badakigu bada, orduan konbergentea dela. Beraz, konbergentea da.

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]