Hiperlexia

Wikipedia, Entziklopedia askea
William-Adolphe Bouguereau, Ikasbide zaila (1884)

Hiperlexia haurrak irakurtzeko gaitasun oso goiztiarra deskribatzeko erabiltzen den hitza da. Hasieran, Norman E. Silberberg-ek eta Margaret C. Silberberg-ek (1967) identifikatu zuten, eta honela definitu zuten: irakurtzen ikasteko entrenamendurik gabeko hitzak irakurtzeko gaitasun goiztiarra, esate baterako bost urte bete aurretik. Egile horiek adierazi zutenez, hiperlexia duten haurrek askoz gaitasun handiagoa dute hitzak deskodetzeko, irakurketaren ulermen-maila baino, hau da hitzak ozen irakurtzeko gai dira baina horrek ez du esan nahi irakurtzen dituzten hitz guztien jabe direla dagoeneko.[1] Hiperlexia duten haurrak, bestalde, maiz oso liluratuta ibiltzen dira, haur txiki-txikiak izanik oraindik, idatzitako testuekin. Konturatu dira idatzitako hitzen atzetik testu bat uler daitekeela eta adin horietan ohikoa ez den irakurtzeko gogoa izaten dute.[2]


Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Richman, Lynn, C.; Wood, K.M.. (2002). «Learning disability subtypes: classification of high functioning hyperlexia» Brain and Language 82 (1): 10–21.  doi:10.1016/S0093-934X(02)00007-X. PMID 12174811..
  2. Ostrolenk, Alexia. (May 2017). «Hyperlexia: Systematic review, neurocognitive modelling, and outcome» Neuroscience & Biobehavioral Reviews 79: 134–149.  doi:10.1016/j.neubiorev.2017.04.029. PMID 28478182..

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]