Itsasoan Galdutako Pertsonen Salbamendurako Egoitza

Itsasoan Galdutako Pertsonen Salbamendurako Egoitza
	Eraikitako euskal ondasun nabarmena
	Getxoko eremu berezia
	Irudi gehiago
Kokapena
Herrialdea	Euskal Herria
Probintzia	Bizkaia
Herria	Getxo
Koordenatuak	43°20′23″N 3°00′49″W / 43.339699°N 3.013536°W
Ondarea
EJren ondarea	78

Itsasoan Galdutako Pertsonen Salbamendurako Egoitza Algorta auzoko Arriluze kaian kokatuta dago.

1917an, Bilboko "Ontzi-egileen Elkarteak" Frantzisko Aldecoa armadoreari Itsasoan galdutakoak salbatzeko Gune bat antolatzeko agindu zion, eta Arriluze portuan izango zuen kokapena. 1939an piztu zen lehenengo aldiz, eta zeregin nagusia Bilboko itsasadarra garbitzea izan zen.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Itsasoan galdutako salbamendu elkarteak, talde guztiz altruista independentea, inguruko arrantzale eta itsasgizon batzuek osatzen zuten eta, baliabide urriak izan arren, nabigatzaileen laguntzarekin hondamendia gertatu zenean.

Erreskate ontzi bat zuten, "Ama Begoñakoa" izenarekin bataiatuta, igogailua, brontzezko kanoi bat eta bi fusil jaurtitzaile, puntak eta palak, eta babeserako zilarrezko kasko prekarioak ... Guztiak egurrezko gurditxoan garraiatuta. bere garraioa errazteko.

1920ko martxoaren 12an, Francisco de Aldecoa, Itsasontzien Salbamendurako eta Arrantzaleen Kofradiarentzako sortutako eraikina egiteko baimena eskatzen du.

Egun berean, Udalak bidaltzaileen elkarteari eskatu zion baimena.

Gaur egun Arriluze Gurutze Gorriaren Salbamenduko zazpi oinarrietako bat da, Bermeorekin batera, Ondarroa, Getaria, Donostia, Pasaia eta Hondarribi.

Euskadiko Itsas Salbamendua larrialdien koordinazio zentroa (SOS Deiak) da, Eusko Jaurlaritzako Herrizaingo Ministerioaren ardura, larrialdi guztiak koordinatzeko ardura duena. Bai lurreko larrialdien eta bai barnealdeko uretan (ibaiak, estuarioak, urtegiak ...), hondar eta hondartzetan, itsaslabarretan eta kostaldean gertatzen direnen erantzulea da. Erreskate itsasontziak, patruila itsasontziak eta elikopteroak ditu horretarako.^[1]

Eraikina[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Estilo neoeuskalduna (revival), duela zenbait urte Itsasoan Galdutakoen Salbamendurako Elkarte Espainiarraren barruan sartu zen; Elkartean Batzorde bat osatu da, Itsasoko Komandantziak eta Portuko Lanetarako Batzordeak eta Bizkaiko Ontziola eta Untzi-egileen Batzordeak osatzen dute. Gaur egun, itsasoko Gurutze Gorriak ere badu bere lekua gurean.Eraikin exentu bat da, hiru isurkiko estalkia du eta lehenengo solairua, lehenengo solairua, eta beste bat altuagoa ertzean. Eraikuntza oinarri izugarri handi baten gainean dago, eta oinarri irekia da eta harlandu lodiko zutabeak ditu; zutabeak puntu erdiko arkuekin daude estalita, portuko maldaren eragina orekatzeko. Fatxada nagusia mendebaldera orientatuta dago. Zonako beste zenbait eraikin bezalaxe, euskal baserriko antolamendu tipikoari jarraitzen dio: hormapiko triangeluarrak, ertzetan sileria eta adreilu eta zurezko fikziozko bilbadurak. Hormapiko txikienaren azpian ataripea dago, baina gaur egun zutabe artean egonik, itxita dago. Hormapiko handienaren azpian balkoi korritu bakun bat dago, eta hiru bao angeluzuzen irekitzen dira, eta ateburua zurezkoa dute. Horren azpian, harrizko zutabeetan oinarrituta bi sarrera handi garatzen dira, eta etxea portuarekin zuzenean konektatzen dute. Hementxe gordetzen dira txalupak, salbamenduko beste zenbait materialekin batera. Abrarantz adreiluan landutako idibegiak irekitzen dira. Hego-ekialdeko ertzean dorre-faroa dago; lau angeluko sekzio duen oinarri baten gainean hiru gorputzek osatzen dute. Gainean sekzio zirkularreko gorputz bat dago, eta guztiaren gainean, faroaren linterna.^[2]