Edukira joan

Jean-Denis Bredin

Wikipedia, Entziklopedia askea
Jean-Denis Bredin

Institut Pierre-Mendès-Franceko lehendakari

1993 - 1997
Pierre Bérégovoy - Marie-Claire Mendès France (en) Itzuli
18. seat 3 of the Académie française (en) Itzuli

1989ko ekainaren 15a - 2021eko irailaren 1a
Marguerite Yourcenar
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakJean Denis Claude Alain Bredin
JaiotzaParisko 8. barrutia1929ko maiatzaren 17a
Herrialdea Frantzia
HeriotzaParisko 8. barrutia2021eko irailaren 1a (92 urte)
Hobiratze lekuaGoult
Familia
Ezkontidea(k)Danièle Hervier-Bredin (en) Itzuli
Seme-alabak
Hezkuntza
HeziketaLycée Charlemagne (en) Itzuli
Parisko Unibertsitatea
Hezkuntza-mailadoktoretza
Tesi zuzendariaHenry Solus
Doktorego ikaslea(k)Jean-Pierre Brouillaud (en) Itzuli
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakabokatua, idazlea eta legelaria
Enplegatzailea(k)Rennesko Unibertsitatea  (1957 -  1967)
Lilleko Unibertsitatea  (1967 -  1969)
Paris-Dauphineko Unibertsitatea  (1969 -  1971)
Parisko Unibertsitatea I - Panthéon-Sorbonne  (1971 -  1993)
Jasotako sariak
KidetzaFrantses Akademia
Sinesmenak eta ideologia
ErlijioaErromatar Eliza Katolikoa
katolizismoa
Alderdi politikoa Ezkerreko Alderdi Erradikala

Jean-Denis Bredin, Jean-Denis Hirsch jaioa (Paris, 1929ko maiatzaren 17a - ibidem 2021eko irailaren 1a) frantziar abokatu eta idazlea izan zen.

Bere aita judu alsaziarra zen eta bere ama Parisko burgesiakoa. Bere eleberri autobiografikoetan bi kulturen artean banatutako haurtzaroa kontatzen du.

Zuzenbidean eta literaturan lizentziatua, zuzenbideko irakasle izan zen hainbat unibertsitatetan, besteak beste Sorbonan. Abokatu ere aritu zen.

Eleberrigile izateaz gain, Frantziako historiako gertakari garrantzitsuetan aditua izan zen eta hainbat biografia idatzi zituen. 1989an Frantses Akademiako kide hautatu zuten.

  • La République de Monsieur Pompidou, Fayard, Paris, 1974.
  • Les Français au pouvoir, Grasset, Paris, 1977.
  • Joseph Caillaux, Hachette, Paris, 1980.
  • L’Affaire, Julliard, Paris, 1983, Gobert sari handia 1984, 8. Fondation Pierre-Lafue saria 1984
  • Un coupable, Gallimard, Paris, 1985.
  • L’Absence, Gallimard, Paris, 1986.
  • La Tâche (eleberri laburrak), Gallimard, Paris, 1986.
  • Sieyès : la clé de la Révolution française, Librairie générale française, Paris, 1990.
  • Un enfant sage (eleberria), Gallimard, Paris, 1990.
  • Battements de cœur, Fayard, Paris, 1991.
  • Bernard Lazare, de Fallois, Paris, 1992.
  • Comédie des apparences, Odile Jacob, Paris, 1994.
  • Christian Ranucci, vingt ans après (talde-lana), Gilles Perrault, Héloïse Mathon, Jean-François Le Forsonney eta Daniel Soulez Larivière-rekin, Julliard, Paris, 1995.
  • Encore un peu de temps, Gallimard, Paris, 1996.
  • Une singulière famille : Jacques Necker, Suzanne Necker et Germaine de Staël, Fayard, Paris, 1999 (nouveau cercle de l'union saria 1999)
  • Rien ne va plus, Fayard, Paris, 2000.
  • Lettre à Dieu le Fils, Grasset, Paris, 2001.
  • Un tribunal au garde-à-vous. Le procès de Pierre Mendès France, 9 mai 1941, Fayard, Paris, 2002.
  • Et des amours desquelles nous parlons, Fayard, Paris, 2004.
  • On ne meurt qu'une fois, Charlotte Corday, Fayard, 2006.
  • Trop bien élevé, autobiographique, Grasset, 2007.
  • Ce rendez-vous avec la gloire, Fayard, Paris, 2009.
  • L'Infamie. Le procès de Riom, février-avril 1942, Grasset, Paris, 2012.

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]