Koefiziente binomial

Wikipedia, Entziklopedia askea
Pascalen hirukia koefiziente binomialak erraz kalkulatzeko erabiltzen da

Konbinatorian, koefiziente binomiala [n] multzoak duen k tamainako azpimultzo kopurua.

Gainera, Newtonen Binomioaren formula erabiliz, koefiziente binomiala polinomioan monomioaren koefiziente da.

Kalkulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

n zenbaki oso ez negatiboa eta k zenbaki oso bat izanik, koefiziente binomiala honela definitutako zenbaki arrunta da:

Oinarrizko propietateak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Baldin eta bada,
  2. Baldin eta bada,
  3. Baldin eta bada,
  4. Baldin eta bada,
  5. Baldin eta bada,
  6. seguida gorakorra da bere maximoraino eta gero beherakorra. Baldin n bikoitia bada, maximoa da; bestela maximoak eta dira.

Koefiziente binomialen identitateak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Vandermonderen identitatea. Izan bitez ,

Adibidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Koefiziente binomialak (x + y)n binomioaren garapeneko koefizienteak dira (hortik datorkio bere izena):

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]